|
| |
| |
| |
De einder spieden we af
De keuze van Jozef Deleu
Anne Büdgen
Vaders
verdwenen scheerspullen in het badkamerkastje
ellebogen in het tafelblad
geruit colbert met stukken over de stoel
ze roepen je achterna op straat
vloeken wat ze anders nooit doen
zenden berichten via nummerborden
dat doen vaders die weg zijn gegaan
komen met grote handen eruit
om jaren later gladgeschoren
aan tafel te schuiven - wat woon je leuk -
luidruchtig roerend in een kopje thee
Uit: Ze hapte van een tomaat, De Arbeiderspers, Amsterdam/Antwerpen, 2007.
| |
| |
| |
Hélène Gelèns
Iets anders
schreef ik mijn gedichten maar niet zo traag
ik zou vertellen hoe een man zegt:
er hangt een rare mevrouw aan mijn kont
ik noem geen namen - ik zou vertellen
hoe de vrouw de man in de nek bijt
zich knauwend in hem een weg baant
hoe hij haar in gezelschap vraagt:
zoek je ruzie? en zo de mond weer lokt
ik zou op tijd vertellen hoe warm
onze ogen stemmen - hoe graag
ik zou op tijd vertellen hoeveel
liefde in het knauwen - hoe fijn
ik zou je op tijd vertellen
dat ik ruzie zoek en het echt meen
maar ik schrijf mijn gedichten traag
en vertel iets anders dan ik je zou vertellen
Uit: Niet beginnen hij het hoofd, Uitgeverij 521, Amsterdam, 2006.
| |
| |
| |
Lucas Hirsch
Familie gebiedt
zwaai maar even nu het nog kan
je nadert een gevarenzone
het werkwoord familie gebiedt
een goed gebruik in deze negorij
we staan bepakt en bezakt
gereed om binnen te treden
eerst inspecteren we de contreien
de einder spieden we af op
we staan de band te woord
zoals gewoonlijk net iets te nauw
Uit: Familie gebiedt, De Arbeiderspers, Amsterdam/Antwerpen, 2006.
| |
| |
| |
Els Moors
terwijl ik over de brug liep hield ik
een mondharmonica in de hand
de witte letters op het beton zeiden
ik zocht witte letters om het beton mee aan te kleden
een jongen onder een boom
hoe moet ik in het water springen
mijn telefoon in het water gooien
de boot komt nadat de brug is ingestort
als jij terugkomt is het winter
Uit: Er hangt een hoge lucht boven ons, Nieuw Amsterdam, Amsterdam, 2006.
| |
| |
| |
Koen Peeters
Als hij ongeveer in ongeveer niets gelooft
hoe verklaar je dan de rust, de troost
die hij vindt, verzint voor anderen
bijvoorbeeld voor zijn moeder.
Het zou hem moeten schokken breken amen.
Wat hangt hij uit in kerken,
boven verliest de haan zijn kop op een piek
om achter plinten sermoenen te horen
waarin de naam van bijvoorbeeld zijn moeder.
Lief goed dienstbaar zijn alle moeders
hoort hij zingen Maria Maria
neuriet hij mee die gedachten.
Het zou hem moeten vermoorden verkolen verschroeien amen.
Maar zijn moeder bijvoorbeeld
hield van anjers en lelies.
Welgesteld brult het orgel: welkom
Onder zijn kerkstoel leest hij in Palatijnse schreven:
Hier rust... en daaronder rust het onleesbare dorp
krabt de dodenakker, kietelt zijn doden
harkt zoals bijvoorbeeld zijn moeder amen.
Uit: Fijne motoriek, Meulenhoff|Manteau, Amsterdam/Antwerpen, 2005.
| |
| |
| |
Ester Naomi Perquin
Over de minnaar
bijvoorbeeld morgen is een
hele goede dag om te blijven,
de zon schijnt en misschien
En koffie onder de dekens,
een zachtgekookt ei of een
of niets; alleen honger naar,
verlangen naar, en vraag.
Uit: Servetten halfstok, Van Oorschot, Amsterdam, 2007.
| |
| |
| |
Alex van Warmerdam
Vaarwel mijn liefste
Ik heb een vredelievende jurk voor je gekocht
op het aanrecht ligt een kilo thee
je lievelingsmes heb ik laten slijpen
en dat behang uit Zwitserland komt eraan
houdt een oogje in het zeil
en hij komt onmiddellijk langs
dat heb ik met hem afgesproken
vraag daaromtrent aan Anton raad
zeg de jongens als ze groot zijn
dat ze de schuur maar beter kunnen slopen
dat ze modern moeten zijn
anders worden ze weggevaagd
Beloof me nooit mijn post te openen
Uit: Van alle kanten komen ze, Nieuw Amsterdam, Amsterdam, 2006.
| |
| |
| |
Bernard Wesseling
Oefenen in onzichtbaarheid
Het is een mimespeler gegund zich door infrarood te wurmen
In de mijmering met voorspellend karakter
zag ik geen waterplanten wuiven
Wel standaard mijn eigen begrafenis bij gewoond
een leeglopende ballon nagebootst
toen de belangstelling beperkt bleef tot mijzelf
en de plompverloren cateraar
alle vlammetjes in mijn zakken gestoken en een halfrond af gelift
Hier ben ik terug van weggeweest met niets te melden
wat ook maar iets in de richting beschrijft
als rechtstreeks door het centrum
van de vijverrimpeling draag ik van alles met me mee
Uit: Focus, Nieuw Amsterdam, Amsterdam, 2006.
|
|
Auteursrechtelijk beschermd