Meer wegen dan wagen
Sötemann promoveerde vrij laat, in 1966, op De structuur van Max Havelaar, een van de eerste grote romananalyses uit de Nederlandse literatuurwetenschap en nog altijd, niet het minst door de historische en literair-historische inkadering, een voorbeeldige studie. Hoe hij op de aanval erop door Karel van het Reve in diens Huizinga-lezing Literatuurwetenschap: het raadsel der onleesbaarheid heeft gereageerd, weet ik niet. Hij was geen polemist. Kort na zijn promotie werd hij hoogleraar moderne Nederlandse letterkunde aan de universiteit van Utrecht. Bijna al zijn publicaties uit de erop volgende jaren betreffen poëzie. (Dat hij ook een groot analist van proza was, bewijzen getuigenissen van zijn studenten; zeker in het eerste jaar waren zij verbluft en ontredderd, wat alleen de grootste leermeesters weten uit te werken). In zijn beschouwingen over gedichten en dichters werd Sötemann een groot exegeet en de eerste die zich bezighield met de studie van de poëtica, en dat alles met de hem kenmerkende omzichtigheid die geleidelijk het gedicht open legt en in een interpretatie weer sluit. Bijna niemand kon zo naar een gedicht luisteren als hij. (Zijn oud-leerling Frits van Oostrom, nu al jaren zelf hoogleraar, verklaarde eens dat een college van Sötemann over een gedicht van Boutens het hoogtepunt uit zijn studie is geweest.)
Die zorgvuldigheid, maar niet minder zijn voortdurende aarzelen, kostten tijd. Aarzelen is een vorm van verlegenheid tegenover jezelf. Sötemann was enigszins verlegen, op een heel charmante manier. In een gesprek waren zijn tintelende ogen de lichte gedurfdheid van een komende bewering al voor. Ook bij oppositie aarzelde hij, maar ook dan verrieden zijn wat nadenkende ogen en een lichte rimpeling van zijn voorhoofd al, dat hij het niet met je eens was. Er volgde een zorgvuldig geformuleerde reactie, heel genuanceerd. Zijn spreken was als zijn schrijven. Van grote woorden en sterke beweringen had hij een afkeer, ook bij anderen. Hij woog altijd meer dan hij waagde.
Zijn grootste wetenschappelijke prestatie is geweest de opzet van de reeks Monumenta Literaria Neerlandica, een nu al omvangrijke reeks van histo-