Raf Renard (1911-2002)
Op 18 april 2002 stierf Raf Renard in zijn woonplaats Brasschaat. Hij was getrouwd met de publiciste Maria de Leebeeck (1914-1984). Hij was vader van tien kinderen en had drieëntwintig kleinkinderen en vijf achterkleinkinderen waarover hij als een pater familias waakte. Renard werd op 24 november 1911 geboren in Rollegem, bij Kortrijk, als zoon van een molenaar en studeerde rechten te Gent. In zijn jeugd werd Renard flamingant op het Sint-Amandscollege in Kortrijk en door toedoen van Maurits Geerardyn die toen onderpastoor in Rollegem was. In de jaren '30 was hij actief in het Verdinaso (Verbond van Dietsche Nationaal Solidaristen) van Joris van Severen. Met de dood van Van Severen in 1940 viel de beweging uit elkaar en Renard onthield zich tijdens de Tweede Wereldoorlog van iedere politieke en flamingantische activiteit. Zo kwam het tot een breuk in 1940 met Geerardyn omdat Renard niet wou toetreden tot het Vlaams Nationaal Verbond (VNV).
Na de oorlog koos de advocaat voor een administratieve loopbaan. Hij werkte op de Federatie van de Scheikundige Nijverheid en was secretaris-generaal van de Federatie van Katholieke Werkgevers. In 1961 werd hij in de regering Theo Lefèvre (CVP) adjunct-kabinetschef van de minister van Binnenlandse Zaken Arthur Gilson (PSC). In die functie had hij een belangrijk aandeel in de totstandkoming van de taalwetgeving van 1962-1963. Die legde de taalgrens en het taalgebruik in bestuur en onderwijs in België vast. Persoonlijk betreurde hij het dat men er niet in geslaagd was de streek van Komen-Moeskroen, die hij goed kende, bij Vlaanderen te houden. In 1964 benoemde het Belgisch parlement hem tot eerste voorzitter van de Vaste Commissie voor Taaltoezicht. Hij bleef voorzitter tot zijn pensionering in 1976. Renard was een beginselvaste civil servant die zich niet liet intimideren door politici en niet begreep waarom het land zou moeten uiteenvallen.
Jozef Deleu kwam in 1968 in contact met Raf Renard. Toen het succes van het tijdschrift Ons Erfdeel een professioneler aanpak noodzakelijk maakte, speelde Renard een belangrijke rol bij de oprichting van de Stichting Ons Erfdeel in 1970. De Stichting nam de materiële onderbouw van het bestaande tijdschrift op zich en maakte nieuwe publicaties mogelijk.
Van 1970 tot 1996 was Renard voorzitter van de Raad van Bestuur van de Stichting Ons Erfdeel. In 1996 werd hij als voorzitter opgevolgd door Philip Houben. Renard werd op dat ogenblik erevoorzitter. Jozef Deleu schreef toen in Ons Erfdeel: ‘In die jaren van groei en uitbreiding (sc. van de Stichting, LD) heb ik Raf Renard als een betrouwbare en kritische medestander mogen ervaren. De zelfstandigheid en het pluralistisch en algemeen-Nederlands karakter van de Stichting waren ook zijn eerste zorg. De onafhankelijkheid van de redactie hield hij steeds nauwlettend in het oog.’ (1996, 4, p. 616). Tot op het einde van zijn leven bleef Raf Renard de publicaties van
Auteursrechtelijk beschermd