Ons Erfdeel. Jaargang 45

[p. 295]

Taal- en cultuurpolitiek

De Vlaamse vertegenwoordiging in Parijs: een Vlaams aanspreekpunt in de lichtstad

22 januari 2002 was een hoogtijdag voor de betrekkingen tussen Frankrijk en Vlaanderen. Op die datum werd in een fraai Parijs dubbel-pand op een steenworp van de Place de l'Étoile de Vlaamse vertegenwoordiging in Frankrijk geopend. De inhuldiging vond plaats in aanwezigheid van de Vlaamse minister Paul van Grembergen bevoegd voor het buitenlands beleid en verschillende Belgische en Franse hoogwaardigheidsbekleders (onder wie de Belgische ambassadeur Pierre Etienne Champenois, de Franse staatssecretaris van het Patrimonium en de Culturele decentralisatie Michel Duffour en Pierre Mauroy, voormalig eerste minister en momenteel voorzitter van de ‘Communauté urbaine de Lille’). In zijn toespraak had Paul van Grembergen aandacht voor ‘de lange onafgebroken wederzijdse invloed’ tussen Frankrijk en Vlaanderen. Hij beklemtoonde ook het politieke en diplomatieke belang van de Franse hoofdstad, want ‘ook vandaag is de impact van Frankrijk op het internationaal gebeuren en op de Europese toekomst groot en determinerend’.

Dat Vlaanderen voortaan over een eigen officiële vertegenwoordiging in het land van Marianne beschikte, was belangrijk nieuws. Niet alleen de Vlaamse, maar ook de Franse pers besteedden ruime aandacht aan de opening. Dagbladen als Le Monde en Le Figaro publiceerden diepgaande artikelen die blijk gaven van reële interesse voor de Frans-Vlaamse betrekkingen en voor de staatkundige ontwikkelingen in België.

De oprichting van de Vlaamse vertegenwoordiging in Parijs is een rechtstreeks gevolg van het Sint-Michielsakkoord van 1993. Deze vierde, belangrijke stap in de Belgische staatshervorming verleende aan de deelstaten volwaardige internationale bevoegdheden voor het voeren van een eigen buitenlands beleid, inclusief het recht om verdragen te sluiten. Vlaanderen kon voortaan als autonome internationale partner naar buiten treden, uiteraard binnen zijn bevoegdheidsdomeinen (onder

De Vlaamse Vertegenwoording in Parijs.

meer economie, buitenlandse handel, tewerkstelling, onderwijs, cultuur, jeugdzorg en milieu). In de daaropvolgende jaren werden in en buiten Europa uitgebreide netwerken van diplomatieke, economische en toeristische vertegenwoordigingen van Vlaanderen uitgebouwd. Spoedig ontstond de behoefte om in enkele belangrijke steden de werkzaamheden van de verschillende netwerken samen te brengen onder één dak. De idee van de geïntegreerde ‘Vlaamse vertegenwoordigingen’ was geboren. Parijs is de vierde hoofdstad waar een Vlaamse vertegenwoordiging werd opgericht. Eerder waren Nederland (Den Haag), Duitsland (Berlijn) en ook Oostenrijk (Wenen) aan de beurt.

De Vlaamse vertegenwoordiging in Parijs huisvest diensten met uiteenlopende bevoegdheden. De diplomatieke vertegenwoordiger in Frankrijk wordt ‘Afgevaardigde van de Vlaamse Regering’ genoemd. Hij is het rechtstreeks diplomatiek aanspreekpunt van Vlaanderen in Frankrijk en onderhoudt ook de diplomatieke contacten met multilaterale organisaties (OESO, Unesco). Hij verschaft doelgerichte

[p. 296]

informatie over Vlaanderen en signaleert aan de Vlaamse overheid de verschillende mogelijkheden tot samenwerking met Frankrijk. De eerste Afgevaardigde van de Vlaamse Regering in Frankrijk is Jos Aelvoet, die deze functie met veel succes eerder uitoefende in Den Haag.

De dienst Export Vlaanderen biedt assistentie aan Vlaamse bedrijven die uitvoeren naar Frankrijk. Voor Vlaanderen is Frankrijk na Duitsland de tweede exportmarkt. Deze dienst biedt dan ook assistentie aan een groot aantal Vlaamse ondernemingen, onder meer met actief marktonderzoek en het organiseren van contactdagen en vakbeurzen. Export Vlaanderen, dat ook kantoren heeft in Rijsel en Bordeaux, is op zijn beurt aanspreekpunt van Franse bedrijven of instellingen die economische contacten nastreven met Vlaanderen. Het Vlaams Promotiecentrum voor Agro- en Visserijmarketing (VLAM) heeft grosso modo een vergelijkbare functie: de promotie en afzetbevordering van Vlaamse landbouw-, tuinbouwen visserijproducten.

Jaarlijks worden de Vlaamse kunststeden en de kuststreek tussen De Panne en Knokke bezocht door duizenden Fransen. Hun aantal zou nog aanzienlijk moeten toenemen. Daarvoor moet de dienst Toerisme Vlaanderen zorgen, die Vlaanderen als vakantiebestemming promoot met de meest uiteenlopende marketingacties. Het is geen sinecure toeristen te lokken uit een land dat zelf een trekpleister is en de blik van oudsher meer naar het Zuiden dan naar het Noorden richt. Daarom richt Toerisme Vlaanderen zich in eerste instantie op specifieke doelgroepen, met name de inwoners van het Ile-de-France en van de departementen Nord - Pas-de-Calais. Grote evenementen als Brugge Culturele hoofdstad van Europa 2002 zijn voor deze dienst een stevige steun in de rug.

De verschillende afdelingen ondergebracht in de Parijse vertegenwoordiging werken in opdracht van de Vlaamse overheid. Toch werd tijdens de opening meermaals de band met de nabijgelegen Belgische ambassade beklemtoond. Waar mogelijk zal met de Belgische ambassade worden samengewerkt en ook met het Centre Wallonie-Bruxelles, de officiële vertegenwoordiging van Franstalig België in de Franse hoofdstad. Dit moet gebeuren in een sfeer van ‘courtoisie et loyauté réciproque’. Een goede verstandhouding tussen Belgische ambassade, Vlaamse en Franstalig-Belgische vertegenwoordiging komt immers elk van de drie partners ten goede.

Hans Vanacker

Délégation flamande, 6, rue Euler, F-75008 Paris. Tél.: + 33 (0)1 56 89 14 30.