landse bekendste kinderboe-kenschrijfster, ten deel vielen. Sinds de première in december werd de film door bijna acht-honderdduizend mensen bezocht. Terecht, want de film, geregisseerd door de 31-jarige Gentenaar Vincent Bal, is inderdaad betoverend.
Het verhaal, dat in 1970 door de auteur op papier werd gezet, draait om een mooi, onafhankelijk, elegant gekleed en een tikkeltje mysterieus meisje. Ze is een beetje vreemd ook, want niet alleen kan ze behoorlijk vals uit de hoek komen, ook háát ze honden, springt ze in- en uit bomen en brengt ze haar nachten opgevouwen in een doos door, dan wel zwervend over de daken van het stadje Killendoorn. Deze Minoes, prachtig verbeeld door actrice Carice van Houten, komt op een goede dag terecht bij het dakkamertje van Tibbe, een verlegen journalist die altijd net náást het nieuws grijpt. Totdat Minoes hem te hulp schiet en hem in ruil voor onderdak en een constante aanvoer van verse vis, via haar eigen kattenpersdienst, het laatste nieuw toespeelt. Dit met hulp van alle buurtkatten. Tibbe - een rol van de cabaretier Theo Maassen- krijgt veel succes tot hij in zijn overmoed de frauderende notabele van het stadje, fabrieksdirecteur Ellemeet, wil aanpakken. Na een aantal tragikomische avonturen komt echter alles op zijn pootjes terecht.
Regisseur Bal, die eerder de langspeelfilm Man van Staal maakte, wilde nadrukkelijk dicht bij de sfeer van het oorspronkelijke boek blijven. Veel dialogen zijn zó uit het boek in de film verwerkt. Bal: ‘Het moest een film worden die maakt dat kinderen eventjes door het scherm willen kruipen om een tijdje in Killendoorn te gaan wonen. Dat ze ook op dat dak willen gaan zitten om met katten te praten. Zelf herinner ik me heel goed dat ik als kind betoverd was door de sfeer en de humor van het boek. Minoes gaat volgens mij over leren durven jezelf te zijn. Minoes is een kat in een menselijke gedaante, Tibbe durft niet voor zichzelf op te komen, Ellemeet verbergt ook van alles. Maar uiteindelijk leren alle hoofd-personen wel voor zichzelf op te komen.’
Met vernuftige computeranimaties werden
Carice van Houten in de rol van Minoes.
de bewegingen van echte katten zo bewerkt dat het lijkt alsof ze echt praten, lachen of humeurig zijn. En hoofdrolspeelster Carice van Houten probeerde op haar beurt juist een goed evenwicht te vinden tussen mens en dier. ‘Ik mocht niet te kats worden of te veel vrouwtje zijn. Ik moest er een beetje tussenin zitten. Dat vereist bewust omgaan met de bewegingen. Ik heb een paar dagen gewerkt met iemand die bij de musical
Cats heeft gedanst. Uiteindelijk heb ik daar maar weinig van vastgehouden. Ik wilde niet te veel naar katten kijken, maar er ook mijn eigen fantasie op loslaten. Maar praten tegen een opgezette kat en toch geloofwaardig zijn, dat was wel eens moeilijk.’
Voor de jonge actrice, die in haar korte loopbaan al een Gouden Kalf, de Pisuisse Prijs en de Top Naeff Prijs heeft binnengehaald, staat Annie M.G. Schmidt deze dagen centraal. Door de week staat ze al maanden op de planken in de Annie Schmidt-musical Foxtrot, met onder meer tv-cabaretier Paul de Leeuw. ‘De volstrekt originele denkwijze van de schrijfster, die is fantastisch. Ze heeft gewoon nooit volwassen willen worden.’
Er staat overigens nog meer werk van Annie M.G. Schmidt op de rol om kennis te maken met het grote publiek. Dit dankzij kinderboekenschrijver en producent Burny Bos. Hij ziet het verfilmen van het werk van Annie M.G. Schmidt als een levenswerk. Eerder bewerkte hij Otje tot een prachtige tv-serie en trok hij bijna een miljoen mensen naar de bioscoop met Abeltje. Die film werd overigens wat minder positief ontvangen dan Minoes. Critici betoogden dat regisseur Ben Sombogaart de
Auteursrechtelijk beschermd