Geert Hunaerts in ‘Crazy Love’.
met
Crazy Love in februari 1987 succesvol de ‘screentest’ van het erg kritische Berlijnse festivalpubliek.
Dat is niet verwonderlijk. Derudderes debuut is in al zijn aspecten een opmerkelijk gave produktie.
Gebaseerd op het werk van de marginale Amerikaanse schrijver Charles Bukowski vertelt Crazy Love in drie aparte verhalen de ontwikkeling van de idealistische twaalfjarige Harry Voss, die hunkerend naar liefde en seks, eenentwintig jaar later als dropout eindigt.
In het eerste deel, gesitueerd in 1951, ontgroeit Harry Voss (een ontroerende Geert Hunaerts) zijn sprookjesachtige bioscoopdromen. Van een oudere vriend leert hij hoe alles ‘in elkaar steekt’.
In 1962 lijdt Harry (nu een al even opmerkelijke Josse de Pauw) aan een vreselijke vorm van acne, een autobiografisch element bij Bukowski. Zijn fysieke handicap staat elke benadering van ‘het meisje van zijn dromen’ in de weg. Noch zijn dichterlijk talent, noch de medewerking van een vriend kunnen op het schoolbal baten. Voor zijn eenzaamheid zoekt hij soelaas in de drank.
Anno 1976 is dezelfde Harry (opnieuw Josse de Pauw) een typische Bukowski-figuur geworden: een marginale alcoholicus. Zijn eenzaamheid is groter dan ooit, zijn seksuele nood is dat evenzeer. Op een mistige nacht steelt hij in een dronken bui samen met een gastarbeider (Amid Chakir van Brussels by Night) het lijk van een meisje. De copulatie met de droomprinses van zijn jeugd betekent voor Harry het voltrekken van een huwelijk. Voor hem hoeft nu niets meer: samen met zijn dode geliefde stapt hij de woeste zee in...
Het rauwe realisme van de Bukowskiaanse leefwereld weet Deruddere, o.m. door een treffende muzikale achtergrond, tot een intimistisch poëtisch gebeuren te transformeren. Zowel de acteursregie, de sfeerschepping, de fotografie en het camerawerk als de montage (van Ludo Troch) en het scenario in zijn geheel (Deruddere in samenwerking met Marc - Brussels by Night - Didden) getuigen van een beheerste en doordachte filmische visie.
De drie losse verhalen (het derde verhaal, de korte film Foggy Night, was oorspronkelijk onderdeel van een internationaal Bukowski-project) - zijn door diverse parallelle elementen prachtig tot één dramatisch continu gegeven verwerkt. Dat alleen al getuigt van het filmtalent van het duo Deruddere-Didden.
Kortom, met Crazy Love krijgt de Vlaamse filmproduktie een nieuwe impuls.
Wim de Poorter
Auteursrechtelijk beschermd