Belgische conflicten
Bovenstaande titel, Belgische conflicten vormt de gemeenschappelijke noemer voor twee wetenschappelijke werkjes, uitgegeven bij ‘Die Keure’ in Brugge. In Taalperikelen in Vlaanderen heeft Luk Wintgens het over de Vlaamse school in Komen, terwijl Georges Nagels met Communautaire conflicten in België in feite het eerste juridische handboek op de markt brengt over de communautaire conflictenregeling in ons land.
De bedoeling van Luk Wintgens was na te gaan welke juridische motivering men had (en heeft) om de zo fel bestreden Vlaamse school in Komen op te richten en in stand te houden. Na 86 bladzijden en maar liefst 378 voetnoten komt de auteur tot de conclusie dat ‘de school in Komen op dit moment geen rechtsgrond meer heeft’. De schrijver gaf zich veel moeite om te bevestigen wat men al in 1981 wist, toen de Vlaamse onderwijsminister Calewaert het schooltje overnam van zijn Franstalige collega. Maar goed, nu weten we het tenminste zeker. Het vraagt wel veel zelfdiscipline om de studie van Luk Wintgesn door te worstelen. Toegegeven, het is geen gemakkelijke materie, maar zinnen als ‘In art. 3 van het K.B. van 20 november 1979 (222) ter uitvoering van art. 6 van de wet van 30 juli 1963 en van art. 7, § 3 van de wet van 2 augustus, werd de impliciete verwijzing van art. 6 naar art. 10 in eerstgenoemde wet expliciet gemaakt. (223)’ zijn nu niet bepaald meteen voor iedereen helder. En het zou niet moeilijk zijn om nog meer van zulke zinnen te citeren. Toch is het werk van Wintgens niet helemaal onverdienstelijk, al was het maar omdat hij weer eens aantoont dat de Belgische politieke besluitvorming nogal eens onzindelijk is en dat die overbevolkte ministeriële kabinetten soms overbodig zijn, zoals blijkt uit een dossier als dat van Komen dat niet eens correct behandeld werd.
Dat wetenschappelijk werk niet noodzakelijkerwijze moeilijk of onleesbaar hoeft te zijn, bewijst het boekje van de hand van Georges Nagels over de communautaire conflictenregeling in ons land. Aan Franstalige zijde was al eerder een boek verschenen over het Arbitragehof, geschreven door senator Moureaux, een heel degelijk wetenschappelijk werk, dat de auteur blijkbaar niet kent. Ten onrechte. Wel omvat het boekje van Nagels meer dan dat van Moureaux. Nagels geeft een overzicht van de mogelijke conflicten, van de systemen van conflictenregeling van vóór 1980, gevolgd door een zeer grondige studie van de nieuwe systemen van met name het Arbitragehof en het Overlegcomité. Hij besluit met een overzicht van de andere, meer informele systemen, zoals het bilateraal overleg en het Stu-