frans-vlaanderen
In memoriam Mgr. Henri Dupont.
Op 6 december 1972 overleed te Rijsel, waar hij op 14 september 1896 geboren werd, Mgr. Henri Dupont, voorzitter van het Comité Flamand de France. Na zijn priesterwijding te Rijsel, in 1923, was hij achtereenvolgens leraar aan het Klein Seminarie te Hazebroek (1923-1940), pastoor te Hazebroek (1940-1944), pastoor-deken van Merville ofte Mergem (1944-1951) en hulpbisschop van Rijsel (vanaf 1951). Zijn belangstelling voor lokale geschiedenis bracht hem al na de Eerste Wereldoorlog in kontakt met het Comité Flamand de France. Toen dit Comité in 1946 zijn door de oorlog stilgelegde aktiviteiten moeizaam hervatte, was hij achtereenvolgens ondervoorzitter (1946), erevoorzitter (1951) en feitelijk voorzitter (vanaf 1956).
Het is in die funktie dat hij in kontakt is gekomen met het Waregemse Komitee voor Frans-Vlaanderen, waarvan hij op bescheiden wijze de aktiviteiten heeft gesteund. Dat hij zoveel mogelijk elke stellingname vermeed zal voor een deel gelegen hebben aan zijn karakter en zijn opvattingen, niet in het minst ook aan het feit dat het klimaat in Frans-Vlaanderen niet gunstig was voor zo'n samenwerking.
Voor de geschiedenis van de betrekkingen tussen Komitee voor Frans-Vlaanderen en Comité Flamand de France verdienen de volgende feiten toch een vermelding. Het kwam tot een definitieve vorm van samenwerking tussen beide organisaties vanaf 1964. In mei van dat jaar organiseerde Mgr. H. Dupont tussen beide een kontaktdag te Rijsel in de vorm van een kennismaking met die stad. Zowel aan de Ekelsbeekse als aan de Waregemse kultuurdag verleende hij voor de eerste keer zijn aktieve medewerking. Sindsdien zat hij elk jaar de kulturele bijeenkomst voor te Ekelsbeke, zorgde hij er voor een warme oproep tot de Frans-Vlaamse jeugd om Nederlands te leren en moedigde hij de leerlingen van de vrije kursussen Nederlands aan. Dat hij, hoewel zelf Nederlandsonkundig, het onderwijs van het Nederlands oprecht genegen was, kan men ook afleiden uit het feit dat, toen in het Komitee voor Frans-Vlaanderen vanaf 1966 diverse sekties georganiseerd werden, hij voor de sektie onderwijs het erevoorzitterschap aanvaard heeft.
Velen die in het voorbije decennium de toestand in Frans-Vlaanderen met belangstelling volgden, hebben ongetwijfeld meer verwacht ten gunste van het Nederlands onderwijs. Hebben die verwachtingen van Vlaamse zijde niet berust op misverstanden? Het Comité Flamand de France, met zijn prestigieuze naam en statuten van 1854 is al vroeg een louter historisch genootschap geworden van Frans-Vlaamse katolieke intellektuelen, onder wie vooral de geestelijken een rol speelden in een periode toen de knapsten nog de tijd vonden om aan lokale geschiedschrijving te doen.
Het Comité Flamand de France heeft zijn honderdjarig bestaan gehaald. Mgr. H. Dupont werd voorzitter van een vereniging met een ver verleden en een gedund ledenaantal, onder wie nog een flink pak buitenlandse, d.i. Belgische, leden wie d'r ‘amour de leur langue maternelle’ soms uiterst platonisch was en die zeker niet zouden aandringen op kontakt met een Komitee voor Frans-Vlaanderen. Als het zout zouteloos wordt...
Auteursrechtelijk beschermd