Ons Erfdeel. Jaargang 16

toneel

Jubileum en afscheid van Bep Nooy sr.

Het begon bij haar vader Jan Dirk Blaaser in het seizoen 1912-1913 in De voddenraper van Parijs. Later kwam ze bij Herman Bouber, daarna in het gezelschap van haar man Jan Nooy, om tenslotte, en ik sla waarschijnlijk enkele bladzijden uit haar levensboek over, bij het Amsterdams Volkstoneel te belanden, waar zij nu onder regie van haar dochter Beppie Nooy, haar zestigjarige toneelkarrière afsluit met de rol van Knier in Op Hoop van Zegen van Herman Heijermans. Reeds jaren geleden o.a. in 1962 speelde Bep Nooy deze rol en vele malen daarvoor heeft ze diverse vrouwenfiguren uit dit vissersdrama tot leven gebracht.

Knier is wel een figuur die haar vertrouwd is, en ze speelde deze zwaar beproefde vissersweduwe op de vertrouwde tobberige wijze, zoals Esther de Boer-van Rijk en Heijermans zich die anno 1900 hadden gedacht. Daar is weinig op tegen en daarom alle hulde. Dat ik eventueel andere ideeën over de presentatie heb, blijft nu even buiten beschouwing, daarover in het tweede deel van deze kroniek. Als men de oude traditie van dit stuk wil handhaven dan kan ik daarmee akkoord gaan, maar de regie schiet grotelijks te kort, wanneer ze een bepaalde figuur zo uit de hand laat lopen dat hij niet meer geloofwaardig wordt. Ik doel hier in dit geval op de figuur van Geert, de opstandige zoon van Knier, die na een tijd in de gevangenis te hebben gezeten wegens insubordinatie, thuis komt en linkse ideeën over macht en gezag verkondigt. Zijn optreden en gedrag moet als men Heijermans' sociale en socialistische ideeën en sympathieën kent toch positief overkomen, en als men die rol dan zo speelt dat er slechts een branie-achtige onsympatieke figuur uit de bus komt, dan ondergraaft men toch wel danig de traditionele boodschap die achter het stuk zit. Dit nu was de negatieve plek in deze opvoering. Laat Ger Smit, want hij vertolkte deze rol, zijn sporen verdiend hebben in de T.V.-serie ‘Fabeltjeskrant’, deze presentatie van Geert was een ergerlijke Bor de Wolf. (Voor niet ingewijden: dit was de rol van



Ger Smit in de genoemde fabeltjes-serie). Overigens was het een aardig stukje volkstoneel. De muzikale omlijsting hoefde voor mij ook niet, maar ja ik ben ook een elitaire toneelkronikeur, die het stuk al enkele malen heeft gezien en zo zijn verwachtingen en bedenkingen heeft. Alvorens over het laatste te beginnen: nog een applaus voor de scheidende Bep Nooy.

Piet Simons