Ons Erfdeel. Jaargang 12

Vlaamse Ekspressionisten.

N.a.v. De Nederlandse Dagen te Brussel werd in het Paleis voor Schone Kunsten, werk getoond van enkele Vlaamse ekspressionisten. Een eerste merkwaardig feit was wel dat de kataloog, die deze tentoonstelling vergezelde, eerst de Franse tekst bracht en de Nederlandse inleidingen slechts op de tweede plaats afdrukte. Erg hoffelijk was dit niet ten opzichte van inrichters en deelnemers der Nederlandse Dagen.

Ook met de samenstelling der tentoonstelling heeft men vér naast de roos geschoten en voor de zoveelste keer de gelegenheid voorbij laten gaan om te bewijzen dat de Vlaamse ekspressionisten op Europees peil stonden en met aktuele maatstaven gemeten kunnen worden.

Kwam Permeke uitstekend uit de konfrontatie te voorschijn, dan werd Gust De Smet

[p. 155]

heel wat minder bedeeld en Frits Van den Berghe totaal verwaarloosd. Op de koop toe werd Servaes, onze allereerste ekspressionist (zie specialisten als Langui, Haesaerts, Chabot, Marlier e.a.) noch historisch, noch artistiek recht gedaan, met het ophangen van slechts twee tekeningen. Terwijl het anderzijds onbegrijpelijk is waarom Hippoliet Daeye erbij werd betrokken.

Over de situatie en de situering van onze ekspressionisten heerst momenteel groot onbegrip. Dit onbegrip wordt nog verstevigd door de onkunde van diegenen die onze ekspressionisten in een vervalst perspektief tonen en hun werk aan verkeerde normen toetsen. Herwaardering en herziening zijn dringend noodzakelijk. Maar dan door mensen die op de hoogte zijn van hun taak, die hun nieuwlichtersneus niet minachtend ophalen en vooral... die kennis en liefde samenbundelen.

Jan D'Haese