Wandeling door Hubert Malfalt.
Jonge Boerin door Hubert Malfait.
luministen (o.a. zijn beroemde dorpsgenoot Emiel Claus), maar aarzelde niet de weg van het ekspressionisme op te gaan. Instinktmatig moet Hubert Malfait aangevoeld hebben dat het ekspressionisme hem de gepaste mogelijkheden zou bieden om zijn schildersbestemming te bereiken en te voltooien. Zoals vele jonge schilders die rijp werden tussen de twee wereldoorlogen, heeft Hubert Malfait het niet altijd gemakkelijk gehad om op te tornen tegen de toenmalige groten van het ekspressionisme: Permeke, Gust De Smet, Van den Berghe, Servaes. Zonder véél lawaai heeft hij nochtans zijn eigen plaats verworven en zijn eigen bijdrage geleverd in het ekspressionistisch verband. Steeds meer bezonnen, heeft Malfait, via de koloristische en kompositorische weg, zijn autenticiteit als schilder bevestigd. Hij is weliswaar bij de tematiek van de Leieschilders gebleven, maar hij heeft hem persoonlijk geïnterpreteerd, zoekend naar het innerlijk verband en naar de geest van mensen en dingen, naar de ziel van het landschap.
Tekenend zijn de woorden van wijlen Urbain Van de Voorde: ‘Malfait heeft een sintese weten te verwezenlijken tussen zijn ekspressionisme en zijn intimisme, in die zin dat dit laatste hem tot een bezonkener vorm van het eerste bleek te hebben gebracht. Men kan zeggen dat de schilder daarmee zijn definitieve weg heeft gevonden. Niet in de verhevigde deformaties van zijn eerste periode lag voor hem het artistieke heil, maar integendeel in minder felle formele vertolkingen, in zulke die, het natuurbeeld vereenvoudigend, het niet dan lichtelijk vervormen. Dank zij een a.h.w. organische ontwikkeling behoren Malfaits recente schilderijen tot de merkwaardigste die tegenwoordig voortgebracht worden. Ervaring gesteund op wat in onze kultuur eeuwenlang als kunst der kleur gegolden heeft, veroorlooft ten volle een dergelijke vaststelling.’
Jan D'Haese
Auteursrechtelijk beschermd