Wachten op Godot.
Twaalf jaar geleden speelde de toneelgroep ‘Theater’ dit door Samuel Beckett in de jaren 1947-'49 geschreven stuk voor het eerst in Nederland. Sindsdien is het diverse malen opgevoerd, onder andere door studentengroepen. Dit seizoen heeft het toneelgezelschap ‘Proloog’ het weer op het repertoire genomen. Het stuk, dat bij de première in Nederland twaalf jaar geleden nogal wat deining verwekte, wordt wel als een der eerste en belangrijkste vernieuwingen van het toneel na de tweede wereldoorlog beschouwd: het was de koploper van het absurdistisch teater.
Een tweetal klowneske zwervers wachten op Godot, een ettelijke malen aangekondigde, maar nooit optredende figuur. Terwijl zij wachten, komt een protserige heer met zijn slaaf voorbij. In de twee zwervers tekent Beckett de mens zonder uitzicht, wachtend op iets dat niet verschijnt, en in de meester en diens onderdanige slaaf de mens in zijn houding van heerser en onderdrukte, beul en slachtoffer. De figuren vertonen weinig ontwikkeling: er gebeurt niets, de dialogen zijn vaak kort en worden verschillende malen afgesloten met: ‘Laten we gaan. We kunnen niet. Waarom niet? We wachten op Godot.’
De opvoering, onder regie van John van de Rest werd gebracht op een rond verhoog, waardoor het geheel zich als in een piste afspeelde. Er werd matig geakteerd en zo geënsceneerd blijft er na vele jaren weinig over van het schokkende, dat het gezien de reakties der vijftiger jaren gehad moet hebben. Misschien dat door feller en suggestiever spel en een meer intense regie de beklemming overgebracht kan worden. Nu bleef het vlak.
Piet Simons
Auteursrechtelijk beschermd