Ons Erfdeel. Jaargang 11

Nieuwe Kunstgalerij: Imago.

Toen de Tieltse kunstgalerij Imago op 20 oktober 1967 voor het eerst de glazen deur opende, stond iedereen perpleks over de blijkbaar zeer gunstige start die de Kunstgalerij had genomen. De genodigden waren levende aspergestokken, vast tegen mekaar aangedrukt, en overgoten met een heerlijke ‘openings-saus’.

De vele honderden bezoekers die sedert oktober de verschillende tentoonstellingen hebben bezocht, bewijzen dat Imago aan een noodzaak voldoet. Hiervoor alleen reeds verdienen de organisatoren kunstschilder Luc Tack en grafikus Ernest Verkest een klassieke pluim (laat het dan zelfs een pauweveer zijn). Zij wisten vooraf (wij weten het pas nù) dat in het centrum van West-Vlaanderen zoiets nodig is.

Hun doel klinkt jong, simpatiek, hoopvol voor de toekomst: ‘Een kleine kunstmetropool vormen, waar zowel het gehalte van de kunstwerken als de manier van eksposeren zowel voor de kunstenaar als kunstliefhebber een bestendige aantrekkingskracht vormt. Het is de bedoeling een beeld te geven van het veelzijdig en boeiend aspekt, niet alleen van de schilderkunst, beeldhouwkunst en grafische kunsten, maar eveneens van andere takken uit de wereld van de plastische kunst. Het is onze eerlijke betrachting die waarden aan bod te laten komen, die wij op grond van kennis van zaken als waardevol menen te kunnen onderkennen. Iedereen weet echter dat op dit gebied niemand onfeilbaar is en zelfs de tijd er soms lang over doet om het kaf van het koren te scheiden.’

Tijdens de openingstentoonstelling waren werken te zien van de schilders Gaspard De Vuyst, Luc Tack en Robert Neirynck, de grafici Raf Coorevits, Herwig Driesschaert en Ernest Verkest, de beeldhouwers Roger Bonduel en Pol Spilliaert.

De tweede tentoonstelling was voorbehouden aan Marcel Notebaert. Het jaareinde bracht een derde tentoonstelling: het precieuse kunstwerk. We zagen er tinreliëfs van Roger Bonduel, tapijten van Corinne Toussein en keramiek van Jan Van de Kerckhove.

De organisatoren dienen gefeliciteerd te worden met het idee hun vierde tentoonstelling voor te behouden voor de kunstfotografie. De keuze van de fotografen was schitterend. Wij hebben er uitstekende beelden gezien van Jean Mil, Walter De Mulder en Piet Selhorst. Fantastische produkten van Pierre Cordier die zich ergens half-schilder half-fotograaf moet voelen. Daarnaast waren er ook Jean Marie

[p. 157]

Bottequin en Jaak De Meester. Vooral de vier eerstgenoemden hebben aan het beeld een enorm verrijkende dimensie gegeven via de fototaal. Fotografie op die manier beoefend is inderdaad kunst, in de volle betekenis van het woord: kreatie.

Karel Van Deuren schreef terecht in zijn inleiding: ‘De fotografie als kunst is “kunst” op een geheel nieuwe wijze. Ze is demokratisch vanuit haar reproduceerbaarheid, haar verbondenheid met de dagelijkse realiteit. Ze draagt de stempel van de moderne kunst uitsluitend omdat ze vanuit een eigen dynamiek de tijdsgeest interpreteert en vorm geeft en niet omdat ze in het spoor loopt van andere uitdrukkingsvormen die de status van de traditie genieten.’

Met nog enkele beelden voor ogen die maar niet uit mijn gezichtsveld wegwillen, geloof ik dat de fotografie binnen afzienbare tijd een benijdenswaardige plaats zal bekleden in de ‘kunsthiërarchie’.

Een vijfde tentoonstelling in Imago werd van 11 tot 29 februari 1968 gehouden met werk van Roger Bonduel. In maart komen Firmin Scheyvinck met schilderijen en Toon Saelens met tekeningen aan de beurt; in april is er een gezamenlijke tentoonstelling van hedendaagse graveerkunst. Op die manier wordt Imago een begrip.

Walter Haesaert, Tielt