Ons Erfdeel. Jaargang 11

Adieu Filippi.

Na Meeuwen sterven in de haven (samen met Roland Verhavert) en de door de kritiek minder gunstig onthaalde film De Obool werkt ‘outsider’ Rik Kuijpers momenteel aan de verfilming van Blanka Gyselens roman Adieu Filippi.

De prent verhaalt de geschiedenis van de beroemde klown Filippi die, stervend aan een hartkwaal, in een lange flash-back (De boer die sterft, Karel van de Woestijne - Emiel Degelin) het drama herleeft dat zijn leven heeft bepaald en verwoest: verliefd op de trapeziste Arlette (Sylvia Bakker) wil Filippi (Wies Andersen) zijn rivaal Mario (Robbe De Hert) likwideren door aan de trapèze te knoeien. Een speling van het lot (!) terecht echter Arlette, die verongelukt, en niemand komt ertoe ook maar enige verdenking te koesteren tegen de ‘goede man’ Filippi, zoals hij door het stervende meisje nog wordt genoemd. Gekweld en verteerd door wroeging ontmoet hij later het barmeisje Micheline, een dubbelgangster-afspiegeling van Arlette (weer vertolkt door Sylvia Bakker), die de wonde enigszins zal helen. Maar schuld eist boete en Filippi sterft aan een slepende hartkwaal. De cirkel is gesloten...

Een vrij melodramatisch gegeven dus, dat mij vooralsnog niet van entoesiasme kan doen warmlopen. Rik Kuijpers zal het beslist niet gemakkelijk hebben dit Pauvre-Paillassetema (met Dostojewskiaanse ingrediënten) op een voor de kritische kijker aanvaardbare (en niet lachwekkende) wijze te visualiseren. Spektakel en show mag de kijker nochtans wel verwachten: de cirkussekwensen worden gedraaid in het Boltinicirkus met de medewerking van autentieke trapezisten (The Olimpics). Hopelijk zal de tiende muze hem echter genadig zijn en zal Rik Kuijpers de poëzie van het cirkus weten te ontdekken (La Strada, Fellini).

Mij verder afvragend waarom Kuijpers dergelijk drakerig, oubollig en tranenklier-prikkelend gegeven tot scenaro omwerkte, wil ik nochtans niet de huid van de cirkusbeer verkopen vooraleer hij in de filmarena geschoten is.

Lionel Defio