Ons Erfdeel. Jaargang 11

ballet

Scapino Ballet.

Wat Scapino - een even wakker als stabiel balletensemble, speciaal gericht op jonge mensen - steeds heeft gedaan is het speelse wereldje van de jeugd in het dansteater vangen zonder vervreemdende dramaturgische ingrepen, maar heel spontaan en simpel en met als enige pretentie het jonge volkje op de meest vanzelfsprekende wijze in aanraking te brengen met het ballet. Wanneer Nederland nog ooit een generatie opbrengt, die onbevangen van ballet kan genieten, danken we dat zonder twijfel aan Scapino. Het repertoire van de groep kan gelukkig ook nog heel wat ouderen boeien; er zijn er, die liever naar de sprookjes van Scapino kijken dan naar die van het Nationale Ballet. Er zijn ook ouderen, die driftig met de mode meemarcheren en die vinden dat Scapino nu eindelijk maar eens wat abstrakte ballétjes op het repertoire moet nemen. Misschien biedt de groep het jonge volkje dan wat meer dans en wat minder verhaal, maar Scapino moet er toch maar niet aan beginnen, want een kind heeft nog niet geleerd in abstrakties te fantaseren. En om het kind is het Scapino immers begonnen.

En de jeugd kijkt haar ogen uit op zo'n ballet als ‘Surprise’ van Armando Navarro, een van de drie waarmee Scapino het nieuwe seizoen geopend heeft. Navarro kan er wat van; hij schrijft een reeks simpele scènetjes uit, die stuk voor stuk verrassingen opleveren; het scenario is de eenvoud zelve, de dans trouwens ook, maar het zit goed in elkaar. Het duurt allemaal net niet te lang en mede door een voortreffelijke keuze van de muziek - Brittens ‘Young persons guide to the orchestra’ - bouwt hij een dansspel op, dat geen moment verveelt. Er was veel zorg en smaak besteed aan de kostumering (Ruth Hellmer), een waarneming, die ook door de aankleding van de twee andere premières werd bevestigd. Scapino raakt tegenwoordig nog al eens een danser of een danseres, die in de akademie met zorg werd opgeleid en daarna volop gelegenheid kreeg praktijkervaring op te doen, kwijt aan het Nationale Ballet of aan het Nederlands Danstheater. Bij alle vreugde en voldoening over die eer moet er toch ook een tikje spijt zijn want zulke mutaties kunnen ten koste van het door Scapino met veel moeite verkregen peil van de groep zelf gaan. Kennelijk is Scapino dit seizoen met meer problemen omtrent de kontinuïteit van jong talent uit eigen kweek ingegaan dan gewoonlijk.

Een tweede première was ‘Hiawa de jonge held’, een Indianenballet van Jan Rebel, wat minder flitsend dan ‘Surprise’ en ook wat omslachtig bij gebrek aan afwisseling in scenario en dans in sommige taferelen. Maar mede door de fraaie aankleding van Hans Ittmann en de eksotische klankeffekten van Trudy Ittmann-Kuipers wel boeiend, ondanks die lichte langdradigheid. Vrolijk verliep de eerste uitvoering van ‘Carnaval van de dieren’, een levendig pantomimespel van Andrée Howard, die ook voor de kleurrijke dekors en kostuums gezorgd had. De aansluiting bij Saint-Saens ‘Carnaval des animaux’ bleek voortreffelijk gelukt en de jeugd raakte niet uitgekeken op al die koddige beesten, die de droom van een meisje binnenstappen.

Léon Schoenmakers