Het Offer des Heeren

[p. 560]

§ ^* Na de wijse: Och Heere ghy staet altijt in mijnen sinne.

⁺ O Heere Godt eewich Vader verheuen
Tot v clage ick al mijnen noot
^† Al die hier godsalich willen leuen
Die worden veruolcht met versmaetheydt groot.

Alsmen schreef duysent en vijfhondert

Ende daer toe noch tsestich Jaer
Doen was tgemeyn volc seer verwondert
Van twee Christen, gebracht in de vierschaer.

Sy werden gestelt al voor de Heeren

^‡ Als slachschaepkens opt selue pas
De Schout socht Goris te verneeren
Hy vraechde hem, of hy herdoopet was.

Ick ben gedoopt na Christus leere

Als hy geboot zijn Apostolen fijn
^* Gaende predict alle volck na en veere
Den geloouigen gedoopt sal salich zijn.

Inden Name des Vaders crachtich

Des Soons ende des heyligen Geest
Moetet geschien, so scrift tuycht warachtich
Sy moeten zijn geleert en geloouen eest ²⁾.

De Schout die was hooge geseten

Hy vraechde ⁺ Joachim hier na seer ras
Ende begeerde van hem te weten
Oft hy oock al mede gedoopet was.

Ick houde aen ^† eenen Doop bequame ³⁾

Aen eenen Heere, aen eenen God
De Heeren gingen hen versamen
Des Keysers mandament was haer gebodt.

Joachim die sprack vry sonder sneuen

Wy bedancken v mijn Heeren goet
^‡ God die willet v lieden vergeuen
Vwe blintheyt des herten onuroet.

Als sy wt de vierschare quamen

* [n^o. 15.] ¹⁾

1) Volgens het boek van de Hooger Vierschaer en de rekeningen van den markgraaf zijn Ghooris (Gregorius) Leerse, geboren van Lier, en Joachim Ooms, alias Janssens, geboren van Curingen, Anabaptisten, 9 November 1560 op den Steen verdronken; niet, zooals het randschrift van het lied zegt, verbrand. Dit lied komt reeds in het Nieu Liedenboeck van 1562 voor.

+ Van twe vrome Christenen genaemt Goris ende Joachim tot Antwerpen verbrant Anno. 1560.

† 2.Ti.3.b.12.

‡ Psa.44.c.23. Rom.8.e.36.

* Mat.28.c.19. Mar.16.b.15.

2) Voor ‘eerst’. Evenals fol. 17 r^o: zie aanteekening 4 aldaar.

+ Fol. 29 r^o.

† Eph.4.a.5.

3) Aangenaam; hier: dierbaar.

‡ Luc.23.d.33. Acto.7.g.60.

[p. 561]

 

So spraken sy sonder verdriet

 

(Geensins soeckende hooge namen)

 

^* Wy schamen ons des Euangeliums niet.

 

Men hoorde daer de stemmen clincken

 

Also sy gingen lancx de straet

 

Een Liedeken (wilt dit gedincken)

 

Songen sy als dit veersken ¹⁾ hier na staet

 

Och Heere ghy staet altijt in mijnen sinne

 

^† Mijn siele verlanget om by v te zijn

 

Mijn hert is ontbroken ²⁾ door v minne

 

^‡ Och wanneer sal ic comen voor v aenschijn.

 

^* En wiltse niet vreesen, sprack Joachim crachtich

 

Al die dat lichaem dooden snel

 

Hier na sullen wy verblijden machtich

 

Adieu mijn lieue broeders, sprac Goris wel.

 

Men sachse daer henen gangen

 

Als Ruesen int geloof ydoon

 

Den ^‡ engen wech met groot verlangen

 

Al na dat nieuwe Jerusalem schoon.

 

Als sy nv quamen op de stede

 

Daer den Brantoffer moeste geschien

 

^† Sy gauen daer den cus des vrede

 

Malcanderen al na Paulus bedien.

 

Als sy aen den staeck waren gebonden

 

Daer sy doen souden haer offerande fijn

 

Joachim die hoordemen vermonden

 

^* O Vader willet mijns genadich zijn.

 

⁺ Ick danck v Vader bequame ³⁾

 

Dat ghy my ^† weerdich hebt gemaect

 

Te lijden om uwen grooten Name

 

Staet my nv by, ende ons genaect.

 

Goris die sprack met goede seden

 

Heere ghy weet hoe ick v heb gesocht

 

Hierom moet ick nv steruen ter stede

 

Dat ic om mijne salicheyt heb gewrocht.

 

Ghy borgers en wilt doch niet vreesen

 

Al steruen wy om de waerheyt bloot ⁴⁾

 

^‡ Christus is ons voorgegaen in desen

 

Want hy is ^* onsen Hertoge minioot ⁵⁾.

* Rom.1.b.16.

1) Van den martelaar Joost Joosten: in alle drukken der Veeld. Lied., 1559-1752.

† Psa.84.a.3. 143.b.8.

2) Losgebroken; mijn hart stort zich uit.

‡ Psa.42.a.3.

* Mat.10.c.28. Luc.12.a.4.

‡ 4.Es.7.a.7. Mat.7.b.14.

† 2.Cor.13.b.12. 1.Pet.5.b.14.

* Psal.51.a.3. 56.a.2.

+ Fol. 29 v^o.

3) Dierbaar.

† Act.5.e.42.

4) Louter, zuiver; eigenlijk: onbedekt.

‡ 1.Pe.2.c.21.

* Heb.12.a.2.

5) Bevallig lief; beminnelijk, ook van hen, tot wie men opziet, eerwaardig.

[p. 562]

 

Als sy aen de staecken stonden

 

Verbeydende lijdtsamelijck de ^† croon

 

Sy hebben ontloocken hare monden

 

En songen dit oorlof liedeken schoon.

 

⁺ Orlof aen broeders en susters gemeen

 

Wy moeten nv scheyden

 

Tot dat wy comen by Christum alleen

 

Ons Hooftman en anders geen

 

Wilt v daer toe bereen

 

Daer wil ick v verbeyden.

 

Dese heyligen goet van fame

 

Riepen dicwils in nooden meest

 

^* O hemelsche Vader eersame

 

In v handen beueel ick mijnen gheest.

 

O ghy heyligen ^† wt Godt geboren

 

Ontfangt dit voor een blijde maer

 

Hier hebben sy haer leuen verlooren

 

Maer nv ^‡ leggen sy onder den Altaer.

 

^* Int witte cleet sullen sy blincken

 

^† Gelijck de Son in des Vaders throon

 

^‡ Nieuwen wijn die sal God haer schincken

 

^* Ende hemels broot tot haren loon.

 

^† Noyt oore en conste gehooren

 

Noch geen ooge en heuet gesien

 

Hoe dat Christus zijn wtuercooren

 

In zijnder Bruylofte sal verblien.

 

⁺ Och broeders en laet ons doch niet vresen

 

Al worden wy ter werelt gedoot

 

Wy sullen verblijden int hemelsche wesen

 

Al met dat lief getal der heyligen groot.

 

O Heere maecket my doch weerdich

 

En wilt my stercken door uwe cracht

 

Dat ic mach lijden om uwen naem volheerdich

 

Ende also betuygen v groote macht.

 

Oorlof broeders, dat ick dit wtrichte ¹⁾

 

Dat is gedaen wt liefden soet

 

Oft icker yemant mede mocht stichten

 

Het is gedicht van twee heyligen ²⁾ goet.

† 4.Es.2.f.43. 1.Pet.5.a.4.

+ Dit veersken singt op zijn wijse.

* Luc.23.e.46.

† Joan.1.b.13. 1.Joan.5.c.18.

‡ Apo.6.b.9.

* Apo.6.b.11.

† Mt.13.e.43.

‡ Mt.26.c.18.

* Apo.2.c.17.

† Esa.64.c.17.

+ Fol. 30 r^o.

1) Doen, tot stand brengen, vervaardigen, n.l. dit lied.

2) Vromen, leden van Christus' heilige gemeente.

1) Volgens het boek van de Hooger Vierschaer en de rekeningen van den markgraaf zijn Ghooris (Gregorius) Leerse, geboren van Lier, en Joachim Ooms, alias Janssens, geboren van Curingen, Anabaptisten, 9 November 1560 op den Steen verdronken; niet, zooals het randschrift van het lied zegt, verbrand. Dit lied komt reeds in het Nieu Liedenboeck van 1562 voor.