Nieu lied-boeck ghenaemt den nieuwen en vrolijcken Amstelredamschen doele-vreught

[Al hebben de princen haren wensch]

Op de stemme: Den arbeyd valt den mensch soo suyr.

AL hebben de Princen haren wensch,
So zijnse maer slaven vande mensch
Wy Herders hebben hier ons vree,
En zijn nergens bekommert mee.

Al ist in't Hof heerlijck verciert,

Schoonder is ons wooning alhier gestiert,
Vol gras-bloemkens ende geboomt
Daer so menig Revierken stroomt.

Al is int Hof dat snaren-spel soet

Dat so menig herte verheugen doet,
Wy hebben dat soete gheklanck
Van soo menigh Vogel-sanck.

Al is in't Hof den Dis gestoffeert

[p. 22]

 

Met al wat een menschen hert begeert,

 

Wy hebben de vruchten soet

 

En drincken uyt eenen klaren vloet.

 

 

 

Als is Conings hooft om-ringt,

 

Met een gouden kroone die cierlijc blinckt,

 

Wy Herders dragen ooc een kroon

 

Van wel-rieckende Bloemkens schoon.

 

 

 

Al heeft den Coningh in sijn hant

 

Eenen gulden staf, om te heerschen het Lant,

 

Wy dragen ooc eenen Scepter mee

 

Over ons Schaepkens, Runders en Vee.

 

 

 

Geluckigh is de mensche die daer leeft,

 

Die in alles zijn genoegen heeft,

 

Wat is doch al des werelds lust

 

Als het herte is ongerust.