Nieu lied-boeck ghenaemt den nieuwen en vrolijcken Amstelredamschen doele-vreught

[O cierelijcke cieraet]

Op de stemme: l'Avingone.

O Cierelijcke cieraet,
Wtmuntend in deught en schoonheyt van gelaet,
Dien ick bemin, met hert en zin,
En dien ick hou voor mijn Goddin.
Princesse, vooghdesse, die meest, mijn gheest,

Wonden gheneest,

Door 't lieve licht,

Van u ghezicht,

Ontfermt u eens vol-doet u plicht.

Hoe langhe sal ick doch,

(Dit vraegh ick) dus wreet gemartelt worden noch?
U strafheyt wendt, o schoone, en endt
In blije vreught mijn droef elendt:
Met reden, doch heden, aen-ziet, 't verdriet

Dat my gheschiet,

Daer ick soo seer

U schoonheydt eer,

Jae vier en dien hoe langhs hoe meer.

Sal ick dan stadigh leydt

Ghenieten, tot loon van al de dienstbaerheydt,
Dien ick met lust, die noyt gheblust
Was, u betoont heb sonder rust?
O schoone, persoone, laet af, de straf,

Eer ghy in't graf

Vervoert die geen,

Daer ghy alleen

Met yver wordt van aen-ghebeen.

Mijn hertje, soo ghy maer

Wt liefde, my aen-naemt tot u trouwe Dienaer,
Ick soud' u staegh, by nacht, by daegh
Ghedienstigh zijn van herten graegh,
Wat lusten, wat rusten, wat vreught, u jeught,

Tot haer gheneught

Bedencken mocht,

Of oyt versocht,

Dat sou gheschieden soo ghy't docht.

Ick wed mijn Enghel dan

Sou segghen, dat noyt op aerden eenigh man
Sijn lieve vrou, was oyt soo trou,
Als ick u stadigh wesen sou,
Dus eenigh, al eenigh, te zijn, is pijn,

Voor u en mijn,

Dus laet ons beyd,

O soete Meyd,

Versamen eens in vrolijckheyd.

Wy sullen met elckaer

Soo leven, wat d'eene wenscht, sal wenschen d'aer,
Wat d'een bemindt, of goedt bevindt,
Daer toe sal d' ander zijn ghezindt:
Wat staet ghy, beraedt dy, doch snel, 'tuyt-stel

Komt selden wel.

Seght: laet voort-aen

U droefheydt staen,

Ick neem u tot mijn Dienaer aen.