Nieu lied-boeck ghenaemt den nieuwen en vrolijcken Amstelredamschen doele-vreught

[Dat men nu eens van drincken spraeck]

Op de Voys, Ick heb soo menighen droevighen tree, >&=c.

DAt men nu eens van drincken spraeck,
Waer dat een soo quaden saeck,
Ick denck wel neen oft soo ghevil,
Want al de glasen staen hier stil.

Wel dat neem icker eerst by op,

O dat edele klare sop,
Wist ic wie my bescheyt doen wou
So wist ick wie ic het brengen sou.

Dit zijnder de tranen die Bacchus schreyt,

Als hy door het perssen scheyt,

[p. 12]

 

Jae van de Druyf zijn bolle moer,

 

Die in vaten herwaerds voer.

 

 

 

Als desen traen leyt daerse hoort

 

So brengtse vreemde kluchten voort

 

Den een die praet, den anderen springht,

 

Den derden soete deuntjens zingt.

 

 

 

Men sal noch t'avondt een van drien

 

Acht ick van mijn zien gheschien,

 

Dus wijsheyt duyck ic ben u moe,

 

Adieu tot morgen nochtent toe.

 

 

 

Wy willen doch t'avont by de wijn

 

Onbeveynst en vrolijck zijn,

 

Wie weet of wy weer in een Jaer

 

Dus vergaren by malkaer.

 

 

 

Dus Buer-man weetje wat dit beduyt,

 

Maer dat geldt jou schoontjes uyt,

 

Ey setter jou kleyn vingher aen,

 

En ziet eens wat ick heb ghelaen.

 

 

 

Nu ruymt wat op mijn huysgezin

 

daer me komter een Fransman in,

 

Ho, ho, hy leyt al in mijn huyt,

 

Dies de klock van vreugden luyt.

 

 

 

Datmen het nu so vol weer schonc

 

Als het was eer ick het dronck,

 

'tWaer noodigh want mijn medeghezel

 

Soud hem anders belgen wel.

 

 

 

Ha, ten is geen nobelen geest,

 

Die voor sulcken glaesjen vreest,

 

Ons Ouders over hondert Jaer,

 

die maecten sulcken geut wel claer.

 

 

 

Nu Buer-man tast het vryelijc aen

 

Doet ghelijc ick heb ghedaen,

 

Heet het glaesjen welle-kom,

 

Drinckt het uyt en keeret om.

Gunst baerd nijd.