Nieuwe Testament (Zuidnederlandse vertaling)

XVI

Ende ic hoerde ene groete stemme vanden hemele seggen ten VII ingelen: Gaet, stort ute de VII vioelen Gods torens in derde.

Ende dierste ginc

[fol. 254v]

wech ende storte sine vioele in derde, ende het werdt ene wreede wonde ende de alre quaetste in den menscen, die teeken der beesten hadden, ende hen, die har beelde anebeedt hadden.

Ende dander storte sine vioele ute in de see, ende si wert gemaect alse bloet eens dooden, ende elke levende siele in de see wert gedoodt.

Ende de derde storte sine vioele ute op de rivieren ende op de fonteinen der watere, ende si worden gemaect <alse> bloede of gelijc bloede. Ende ic hoerde den ingel der watere seggen: Du best gerecht, Here, die best ende die waers heilech, want dese hebstu gevonnest, want si ute gestort hebben dbloet der heilegen ende der propheten, ende du gaefs hen dbloet te drinkene also si wert sijn. Ende ic hoerde enen anderen ingel seggen: Seker, Here God almechtech, waer ende gerecht sijn dine vonnessen ende dine wege.

Ende de vierde ingel storte sine vioele ute in de sonne, ende [et datum est illi estu homines affidere et igni] hare wert gegeven met hitten de menscen te pinene met viere. Ende de menscen verhitten met

[fol. 255r]

groter hitten, ende si blasphemeerden den name Gods, die mogentheit heeft over dese plagen, ende si en daden negeen penitencie, datse hem glorie gegeven hadden.

Ende de vijfte ingel storte sine vioele ute op den stoel der beesten, ende har rike wert gemaect donkerheit, ende de menscen veraten hare tongen van pinen, ende si blasphemeerden Gode des hemels van den pinen ende van haren wonden, ende si en daden niet penitencie van haren werken.

Ende de seste ingel storte uut sine vioele in de grote riviere Effraten, ende verdroegede hare water, opdat de wech bereidt worde den coningen van den opgange der sonnen. Ende ic sach van sdraken monde ende vander beesten monde ende van des valschs propheten monde ute gaen III onreine geeste in manieren der vorsscen, want het sijn geeste der duvele, tekene doende ende si gaen voert tot alden coningen der erden, hen te vergaderene in den stride ten groten dage des almechtechs Gods.

Siet, ic come als een dief. Salech es, die waect ende behuedt

[fol. 255v]

sine cleedere, dat hi niet naect en wandele ende dat men niet en sie sine leelecheit, ende vergadertse in de stat, die in Ebreeusche wert geheten Exmagedon.

Ende de sevende storte uut sine vioele in de locht, ende het ginc uut een stemme vanden temple vanden throene, seggende: Het es gedaen. Ende het worden gemaect blixemen ende stemmen ende dondere, ende het es gemaect grote ertbevinge, alselke noyt en was van der tijt dat de menscen op derde geweest hebben. Ende de grote stat wert gemaect in drien deelen, ende der heidene stede vielen, ende de grote Babylon quam in herdinkenesse voer Gode, hare te gevene den kelct des wijns der onwerdecheit sijnre gramscapen. Ende elc eylant vloe ende de berge en worden niet vonden. Ende grot hagel alse talenten quam neder vanden hemele in de menscen, ende de menscen blasphemeerden Gode om die plage des hagels, want si es anxtelec groet gemaect.