Nieuwe Testament (Zuidnederlandse vertaling)

XXVIII

Ende doe wi ontgaen waren, doe bekinden wi want dat eylant Mitilenen geheten werdt. Ende die rude liede en daden ons niet lettel menscelecheiden, want si ontstaken viere ende vermaecten ons allen om den regen ende tcoude, die an quamen. Maer doe Pauwels vergadert hadde eenrande menechte sagelinge of spaendere ende hise op tfier geleit hadde, so quammer een slange ute vander hitten ende voer hem in sine hant. Maer doe die rude liede die beeste hangen sagen an sine hant, seidense onderlinge: Seker soe es dese mensce een manslachtege, die, alse hi vander see ontgaen es, de wrake Gods hem niet leven en laet. Ende seker hi scuddede de beeste in tfier ende en es niet archs gedoegende, maer si waenden, dat hi swellen soude ende omgekeert saen vallen ende sterven. Maer hen lange bei\dende

[fol. 231v]

ende siende in hem niet quaets gescien, soe keerden si hen omme ende seiden hem God sijnde.

Maer in dien steden waren driessche, die sprincen waren vanden eylande, wies name Publius was, die ons ontfinc goedertiereleec ende onthaelde III dage. Maer het geviel, dat Publius vader gepijnt lach vanden reden ende vanden menisoenne, toten welken Pauwels inginc. Ende doe hi gebeedt hadde ende hi de hande op hem geleit hadde, genas hi hem. Ende als dat gedaen was, so quamen si alle die binnen den eylande siecheit hadden, ende si worden genesen, ende [Qui etiam multis honoribus nos honorauerunt - Ende si eerden ons met vele eren (corr.)] si daden ons in vele saken grote eere, of aldus: ende si loeden ons oec met vele lasten, ende doe wi scepen souden, so leiden si in, dies wi noet hadden.

Maer na III maende sceepten wi in een scep van Alexandrien, dwelke in deylant verwenterd was, dien een voerbarech teken van casteele was. Ende doe wi comen waren te Cyracusanen, soe bleven wi daer III dage. Ende van daer vooren wi omme ende quamen te Regium, ende na enen dach metten sudenen wende die waeyde, so qua\men

[fol. 232r]

wi tsanderdages te Puteolos. Daer vonden wi broedere ende wi wor\den gebeden bi hen te blivene VII dage. Ende aldus quamen wi te Roeme. Ende daer na, als de broedere verhoert hadden, so liepense ons te gemoete tote Apius merct ende toten III tavernen, welke doese Pauwels gesien hadde, dancte hi Gode ende ontfinc betrouwenesse.

Maer doe wi te Roeme comen waren, so lietmen Pauwelse bi hem selven dueren met enen riddere, diene huedde.

Maer na den derden dach so riep hi te gadere de voerbarechste van den Joden. Ende doe si comen waren, so seide hi hen: Manne broedere, ic niet doende jegen tfolc ocht jegen onsen vaderleken seden, ben gevaen gelevert van Iherusalem inder Roemeinne hande, die doe si een ondervragen van mi gehadt hadden, soe wouden se mi laten gaen, om dat negeen sake der doot in mi en was. Maer de Joden daer jegenseggende benic gedwongen te appellere den keyser, niet alse yet hebbende mijn volc te wroegene. Hieromme om dese sake so badic u te siene ende toe te sprekene, want om den hope van

[fol. 232v]

Israel benic met deser ketenen gespannen. Ende si seiden tot hem: Wi en hebben van di niet ontfaen van Judea noch letteren, noch negeen broeder comende tot ons en heeft geboetscaept yet quaets van di ocht yet gesproken. Maer wi bidden van di te hoerne de welke gi gevoelt, want ons es cont van deser secten, wantse al over al wederseit wert.

Maer doe si hem dach geset hadden, quammer te hem vele in der herbergen, den welken hi exponeerde getugende dat rike Gods ende hen geradende van Ihesu ute Moyses wet ende uten propheten van smargens toten avonde. Ende selke geloefden die dinge, die geseget worden, maer selke en geloefdens niet. Ende doe si onderlinge niet en waren van enen consente, so gingen si wech. Doe seide Pauwels een woert: Want de heilege geest heeft wel gesproken bi Ysayam den prophete tot onsen vaderen, seggende:

Ganc tote desen volke ende sech: Gi selt metter oeren hoeren ende en sels niet verstaen, ende siende seldi sien ende niet dore sien, want des volx herte es vet worden, ende si hoerden swaerleec metten oeren, ende si duweden hare ogen

[fol. 233r]

toe, datse bi aventuren niet sien en souden metten ogen ende metten oren horen ende metter herten verstaen, ende datse bekeerden ende ic hen genase. Daeromme si u condech, want den heidenen dese salecheit Gods gesonden es ende si selense hoeren.

Ende doe hi dese geseit hadde, so gingen de Joden ute, vele questien hebbende onder hen. Maer hi bleef aldus II jaer in sijn herberge [in suo conducto], die hi gehuert hadde ende hi ontfincse alle, die tot hem in quamen, predeckende Gods rike ende leerende de welke sijn van den Here Ihesu Christo met alre betrouwenessen sonder <yemens> verbieden. Amen.

Hier es uut der Apostele Werke ochte Actus Apostolorum.