Nieuwe Testament (Zuidnederlandse vertaling)

IV

Maer hen sprekende ten volke quamenre de papen over ende de meesters vanden temple ende de Saducheen, ende waren droeve, dat si tfolc leerden ende dat si boedscaepten in Ihesums op verstennesse uten dooden [De papen ende de meesters haddent onwert, datse Ihesum verhieven ende presen, dien si gedoemt hadden als enen quaet. Ende de Saduceen om dat si seiden, dat hi verresen was, want si hielden, dat de doode nemmermeer verrisen en mochten], ende si sloegen de hande an hen ende si leiddense in gevangenessen tot sanders dages, want het was thans avont.

[fol. 179r]

Ende vele van dien, diet dwoert gehoert hadden, geloefden, ende tgetal van dien mannen werdt v^M.

Maer het es gesciet tsmorgens, dat de princen vanden papen vergaderden ende de ouders ende de scriben in Iherusalem, ende Annas, de prince vanden papen, ende Cayphas ende Johannas ende Alexander ende alle die waren vanden papeleken geslechte met hen. Ende si setten de apostelen in de middewert ende vrageden hen: In wat machte ochte in wat namen hebdi dit gedaen? Peter, die vervult was vanden heilegen geest, seide doe tot hen: Ghi princen vanden volke ende ouders van Israhel, hoert: Eest dat wi heden werden gedoemt in de weldaet eens siecs menscen daer in dat dese behouden es, so si u allen condech ende alle den volke van Israhel, dat in den name Ihesu Christi van Nazareth, dien gi crucet, dien God verwect heeft vander doot, hier in staet dese hier voer u gesont. Dit es de steen, die verwoerpen es vanden genen die stichten, ende es van u worden in thoeft des horex ende in niemen anders en es salecheit, want onder den hemel en es negeen ander name den menscen gegeven, in welken ons behouden te werdene behoert.

Maer si sagen Peters ende Jans geduerecheit

[fol. 179v]

ende doe si ondervonden, dat si manne waren ongelettert ende ongeleert, soe verwonderden si, ende si bekindense dat si met Ihesu van Nazareth geweest hadden, ende oec sagen si den man dier genesen was met hen staen ende en mochten hen niet wederseggen. Daeromme hieten sise ute gaen buten den rade ende si seiden onderlinge: Ghi manne brueders, wat selen wi doen desen menscen? Want seker dit teken es bi hen cont worden hen allen, die te Iherusalem woenen, het es oppenbaer ende wi en mogens niet loechenen; maer dat ment nemmeer en vermare inden volke, soe laetse ons dreigen, dat si negenen mensce meer en spreken in desen name. Maer si consenteerdent alle ende riepense ende boetscaepten hen, datse albedalle niet meer spreken en souden noch leeren in den name Ihesu. Maer Peter ende Jan antwerden ende seiden te hen: Vonnest ocht gerecht es in Gods anscouwene u bat te hoerne dan Gode, want wi en mogen niet swigen dat wi gesien ende gehoert hebben. Maer si dreigedense ende lietense gaen, want si niet en vonden, hoe sise gecastien mochten om tfolcs wille, want si gelorificeerden alle Gode ende loefden dat werc, dat anden cropel gedaen was, want hi was

[fol. 180r]

meer dan XL jaer out, daer dit teken der gesontheit in gedaen was.

Maer doe si waren laten gaen, soe quamen si te haren geselscape ende boetscaepten hen, hoe grote dinc de prince der priesteren ende de ouders tot hen geseit hadden. Die als sijt gehoert hadden, so hieven si alle gemeinlec hare stemme op ten Here wert ende seiden: Here, du, die gemaect heeft hemel ende erde ende de see ende al datter binnen es, die bi den heilegen geest met Davids ons vaders, dijns kints monde geseit hebs: Waeromme gronsen de liede ende waeromme peinsde tfolc ydelheiden? Die coninge vanden lande stondendere bi ende die princen vergaderden in een jegen den Here, ende jegen sinen Christum.

Want waerlec vergaderden si in dese stat jegen dijn heilech kint Ihesum, dien du consacreeret, Herodes ende Pontius Pylatus, metten heidenen ende metten volke van Israhel, te doene dat dijn hant ende dijn raet ordineerde te gesciene. Ende nu, Here God, anesich in haren dreigingen ende geeft dinen cnechten met allen betrouwenne dijn waert te sprekene in dien dattu voertstecs dijn hant te gesontheiden ende tekene ende wondere te gesciene bi den name

[fol. 180v]

Ihesus, dijns heilechs soens. Ende doe si gebeedt hadden, beroerde de stat, daer si in vergadert waren, ende si worden al vervult metten heilegen geeste ende spraken Gods waert met alre betrouwenessen yegewelken, die geloeven woude.

Maer der veelheit der geloevegere was een herte ende een siele, noch harre negeen en was, die yet der dinge, die hi besat, seide sine wesende, maer hen waren alle dinc gemeine. Ende in groter macht gaven die apostele orconscap der opverstennessen ons Heren Ihesu Christi, ende grote gracie was noch in hen allen. Want niemen en was breke hebbende onder hen, want alle, die besitters waren van ackers ofte van husen, si vercochtense ende brachten den prijs [tgelt] van dien datse vercochten ende leident vore der apostele voete, ende men deilde dat elken also yegewelcs noot was.

Maer Joseph, die vanden apostelen getoenaemt was Barnabas, dat bediedt sone des troests, een Levijt, geboren van Cypers, doe hi enen acker hadde, vercocht hine ende brachte tgelt [prijs] ende leidt vore der apostele voete.