Prologhe
Lucas vander natien van Syrien, des welcs lof gescreven werdt in dewangelie, edel te Anthiochien, van medicijnleker const, ende was der apostele Christi discipel ende namaels volgede hi Pauwelse den apostel toter beliingen ende hadde lievere den Here te dienene, blivende sonder lachter in magedoemlecheiden; die overlidende LXXXIV jaer der outheit werdt bekint in Bithinia hebben overleden van deser werelt.
Hieromme werdt dese gestoect van den godleken gebode na dien dat hi scrivende was dewangelium in den deele van Achayen, ende toende den geloevegen Griecken sHeren incarnatie met eenre getrouwer vertellingen ende bewisede dat de selve was neder comen van Davids geslechte, den welken niet met onrechte gegeven en werdt in dienste mogentheit te bescrivene dwerc der apostele, op dat Gode vol in Gode, ende gedoodt de sone der verlorenheit, ende gesciet tgebet vanden apostelen, vervult worde tgetal der vercorenheit uut sHeren lote, ende gaf also Pauwelse der vervullingen den aposteleken werken, den welken God vercoes lange stridende jegen den gaert. Dwelke hi lievere bewisen woude den lesenden ende den suekenden Gode met eenre corter redenen dan den verdrietenden yet lange te vertellene, wetende dat den werkenden ackerman behoert tetene van sinen vrochten. Den welken also na gevolget es de godleke gracie, dat sine medicine niet allene en profijt der salecheit der lichamen, maer oec der sielen.
Hier es uut dprologus.
Auteursrechtelijk beschermd