alse mine binnenste, dien ic met mi gehouden woude hebben, om dat hi mi vor u dienen soude in den banden des ewangeliums, maer sonder uwen raet en woudic negeen dinc doen, op dat uwe goede werc niet en ware alse uut noode, maer willich. Bi avonturen sciet hi daeromme van u ter tijt, op dat gine wedersien soudt in der ewecheit, niet te hans als enen knecht, maer vor enen knecht, den alder werdsten brueder, ja seker mi alder werdst, hoe vele meer u, in den vleessce ende in den Here. Eest dan dat gi mi hebdt teenen geselle, so ontfaet hem als mi. Ende eest dat hi u yet deert ochte noeset ocht sculdech es, dat werpt op mi of dat acht te mi. Ic Pauwels screeft met mijnre hant, ic [ego reddam: ut non dicam tibi quod et te ipsum mihi debes. Ita frater ego te fruar in Domino - Ic saelt ghelden, op dat ic di niet segghen en sal dattu oec di selven mi sculdech best. Aldus, bruder, salic di ghebruken in onsen Here (corr.)] sal weder geven, op dat ic di niet en segge dattu di selven mi sculdech best. Aldus, brueder, gebrukic uwes in den Here, hermaect mine binnenste in Christo. Betrouwende in uwe gehoersamheit screef ic u, wetende want boven dat dat ic segge, seldi doen. Maer bereidt mi oec te gadere ene herberge, want ic hope dat ic mi weder u gegeven sal werden overmids uwe bedinge.
Epafas, mijn mede gevangene in Christo Ihesu, gruet u. Marcus, Aristarcus, Demas ende Lucas, mine hulperen, grueten u.
De gracie ons Heren Ihesu Christi si met uwen geeste. Amen.
Hier es ute Sente Pauwels epistole tot Philomenon.