Nieuwe Testament (Zuidnederlandse vertaling)

Hier beghint sente Pauwels epistole tot philomene

Pauwels, de gevangene Ihesu Christi, ende brueder Tymotheeus ontbieden gruete Philomenon, onsen geminden hulpere, ende Apien, der alder werdster suster, ende Archippem, onsen mede riddere, ende der kerken die in u huus es, ende seggen dat u moet sijn gracie ende vrede van Gode onsen vader ende van onsen Here Ihesu Christo.

Ic danke minen God, altoes hebbende uwes herdinkenesse in minen gebede, horende uwe caritate ende u geloeve dat gi hebdt in den Here Ihesu ende in allen heilegen, op dat de gemeinsamheit dijns geloefs oppenbaer werde in bekinnessen alles goets in Christo Ihesu. Want ic hebbe grote vroude gehadt ende groeten troest in uwe caritate, want brueder, de binnenste der heilegen hebben bi di raste gehadt.

Om dwelke dat ic gehadt hebbe groete betrouwenesse in Christo Ihesu di te gebiedene dat, dat toten dingen behoert, maer overmids caritate so biddic u meer, want gi alselc sijt alse doude Pauwels, maer nu ic, gevangene Ihesu Christi, bidde u vore minen sone Onesine, dien ic gewonnen hebbe in den banden, die bitiden onoerborlec was, maer nu es hi mi ende u oerborlec. Ic hebben u weder gesonden, maer ontfaetene

[fol. 126v]

alse mine binnenste, dien ic met mi gehouden woude hebben, om dat hi mi vor u dienen soude in den banden des ewangeliums, maer sonder uwen raet en woudic negeen dinc doen, op dat uwe goede werc niet en ware alse uut noode, maer willich. Bi avonturen sciet hi daeromme van u ter tijt, op dat gine wedersien soudt in der ewecheit, niet te hans als enen knecht, maer vor enen knecht, den alder werdsten brueder, ja seker mi alder werdst, hoe vele meer u, in den vleessce ende in den Here. Eest dan dat gi mi hebdt teenen geselle, so ontfaet hem als mi. Ende eest dat hi u yet deert ochte noeset ocht sculdech es, dat werpt op mi of dat acht te mi. Ic Pauwels screeft met mijnre hant, ic [ego reddam: ut non dicam tibi quod et te ipsum mihi debes. Ita frater ego te fruar in Domino - Ic saelt ghelden, op dat ic di niet segghen en sal dattu oec di selven mi sculdech best. Aldus, bruder, salic di ghebruken in onsen Here (corr.)] sal weder geven, op dat ic di niet en segge dattu di selven mi sculdech best. Aldus, brueder, gebrukic uwes in den Here, hermaect mine binnenste in Christo. Betrouwende in uwe gehoersamheit screef ic u, wetende want boven dat dat ic segge, seldi doen. Maer bereidt mi oec te gadere ene herberge, want ic hope dat ic mi weder u gegeven sal werden overmids uwe bedinge.

Epafas, mijn mede gevangene in Christo Ihesu, gruet u. Marcus, Aristarcus, Demas ende Lucas, mine hulperen, grueten u.

De gracie ons Heren Ihesu Christi si met uwen geeste. Amen.

Hier es ute Sente Pauwels epistole tot Philomenon.

[fol. 127r]

Een argument op depistole ad Hebreos.

Ten iersten es te seggene waeromme dat dapostel Pauwels in dese epistele niet en hielt sine maniere van scrivene, dat hi dwaert of tfocabel of dnoemen sijns namen ocht de werdecheit der ordinancien gescreven hadde. Dits de sake, want hi scrijft toten genen die uter besnidenessen waren geloevende alse apostel der heidene ende niet der Ebreeusscere, bekinnende hare hoeverde ende bewisende sine nederheit, ende en woude niet voert bringen de verdienten sijns ambachts of sijnre officien. Want in geliker manieren ende om die selve redene so en brachte dapostel Jan niet voert sinen name om oetmoedecheit in sijnre epistelen. Daeromme seit men, dat dapostel dese epistele toten Ebreeusschen sendde gescreven in ebreeusscher tongen, der welker sin ende ordene Lucas dewangeliste hielt na de doot des salechs apostels Pauwels ende vergaderedse in griexen redenen of talen.

Hier es uut dargument.