|
| |
VIII
Ende Ihesus ghinc in den berch van Oliveten. Ende tileke quam hi anderwerf inden tempel, ende al tfolc quam te hem ende hi lerese sittende. Ende de scriben ende de Pharisei brachten gheleidet een wijf, begrepen in hoerdoeme, ende settense in midden ende seiden hem: Meester, dit wijf es nu begrepen in hoerdoeme, ende Moyses gheboet ons in de wet susghedane te steinenne. Daeromme du, wat segestu? Maer dese dinc seidense hem becorende, op datsine wroeghen mochten. Ende Ihesus, hem nederwert neighende, screef metten vinghere in deerde. Maer alse si volherden hem vraghende, rechte hi hem ende seide hen: Die van u sonder sunde es, hi sende den iersten steen in hare. Ende anderwerf hem neighende screef hi in de erde. Ende dese dinghe horende ghinghense u\te
| |
| |
deen na den anderen, beghennende vanden oudsten, ende Ihesus bleef allene ende dat wijf in midden staende. Ende Ihesus, hem rechtende, seide hare: Wijf, waer sijn die di wroegheden? Nieman en verdoemde di? De welke seide: Niemen, Here. Ihesus seide hare: Noch icken sal di niet verdoemen. Ganc ende en wilt staphans vortwertmeer niet sundeghen.
Ic ben licht der werelt. Die mi volghet, en wandelt niet in demsternessen, maer hi sal hebben dlicht dies levens. Daeromme seiden hem de Pharisei: Du gheves ghetughe van di selven, dijn ghetughe en es niet waer. Ihesus antwerde ende seide hen: Ende eest dat ic ghetughe gheve van mi selven, mijn ghetughe es waer, want ic weet, wanen ic quam ende werwert ic ga, [maer ghi en weet niet, wanen ic come ochte werwaert ic gal], maer ghi ordeelt na den vleesche. Icken ordele niemene, ende eest dat ic ordele, mijn ordeel es waer, want icken ben niet allene, maer ic ende de vader, die mi sendde. Ende in uwe wet es ghescreven, want tweer menschen ghetughe es waer. Ic ben, die ghetughe gheve van mi selven ende
| |
| |
de vader, die mi sendde, ghevet ghetughe van mi. Daeromme seiden si hem: Waer es dijn vader? Ihesus antwerde: Noch mi en wetti, noch minen vader en wetti. Waert dat ghi mi wist, ghi soudet bi avonturen minen vader weten.
Dese woerde es sprekende Ihesus in gazophilatio, lerende in den tempel, ende nieman en ghegrepene, want noch doe en was sine ure niet comen.
Daeromme seide hen Ihesus anderwerf: Ic ga ende ghi selt mi soeken ende in uwen sonden seldi sterven. Werwert ic ga, en moghedi ghi niet comen. Daeromme seiden de Joden: Sal hi hem selven doodden, want hi seit: Waer ic ga, en moghedi ghi niet comen? Ende hi seide hen: Ghi sijt van beneden, ic ben van boven, ghi sijt van derre werelt, icken ben van derre werelt niet. Daeromme seidic u, want in uwen sonden seldi sterven, want eest dat ghi niet en gheloevet want ic ben, so seldi sterven in uwen sonden. Daeromme seiden si hem: Wie bestu? Ihesus seide hen: Dat beghen, die u spreke. Vele hebbic van u te sprekene ende te ordelene, maer die mi sendde, es ghewarech, de welke ic horde van hem, sprekic in de werelt. Ende
| |
| |
sine bekindens niet, want hi seide sinen vader God. Daeromme seide hen Ihesus: Alse ghi verhoeghet smenschen sone, dan seldi bekinnen <want> ic ben, ende van mi selven en doe ic niet, maer alsoe mi de vader leerde, sprekic dese. Ende die mi sendde, es met mi ende hi en laet mi niet allene, want de welke hem behachlec sijn, doe ic altoes. Dese hem sprekende geloefdere vele in hem. Daeromme seide Ihesus te hen, die in hem gheloefden uten Joden: Eest dat ghi blivet in miere redenen, so seldi waerleke mine jongheren sijn ende ghi selt de waerheit bekinnen ende de waerheit sal u vrien. Daeromme antwerden hem de Joden: Wi sijn Abrahams saet ende wi en dienden noeyt niemene, hoe segstu: Want ghi selt vri sijn? Ihesus antwerde hen: Amen, amen segghic u, want elc, die sonde doet, es knecht der sonden. Ende de knecht en blivet niet in den huus eweleke, maer de sone blivet inder ewecheit. Daeromme eest dat u de sone vrijt, so seldi waerleke vri sijn. Ic weet, want ghi sijt Abrahams sonen, maer
| |
| |
ghi soect mi te verslane, want mijn sermoen en begript niet in u. Ic spreke dat ic sach bi minen vader, maer ghi doet de welke ghi ghesien hebbet bi uwen vader. Ende si antwerden ende seiden hem: Abraham es onse vader. Ihesus seide hen: Eest dat ghi Abrahams sonen sijt, so doet Abrahams werke, maer nu suecti mi te verslane, enen mensche, die u de waerheit sprekende ben, de welke ic horde van Gode. Dat en dede Abraham niet. Ghi doet de werke uwes vader. Daeromme seiden si hem: Wi en sijn niet gheboren ute overspele, wi hebben enen vader, God. Daeromme seide hen Ihesus: Waert dat God uwe vader ware, so souddi mi minnen, want ic voertghinc ute Gode ende quam, ende icken quam niet van mi selven, maer hi sendde mi. Waeromme en bekindi mine sprake niet? Want mine redene en moghedi niet horen. Ghi sijt uten vader den duvel ende de begherte uwes vader wildi doen. Hi was manslachtech van beghinne ende hi en stont niet inde waerheit, want de waerheit en es in hem niet. Alse hi loghene sprect, so sprect
| |
| |
hi ute properen, want hi es loghenachtech ende sijn vader. Maer ic, eest dat ic de waerheit spreke, mi en gheloefdi niet. Wie ute u sal mi berespen van sonden? Eest dat ic waerheit spreke, waeromme en gheloefdi mi niet? Die ute Gode es, horet Gods woerde. Daeromme en hoerdi niet, want ghi ute Gode niet en sijt.
Daeromme antwerden de Joden ende spraken: En segghe wi niet wel, want du best een Samaritaen ende du hebs den duvel? Ihesus antwerde ende seide: Icken hebbe den duvel niet, maer ic ere minen vader, ende ghi onteret mi. Ende icken soeke mine glorie niet, hi es, diese soeket ende ordelet. Amen, amen segghic u, sowie houdet mine sermone, hi en sal de doot in ewecheit niet sien. Daeromme seiden de Joden: Nu bekinne wi, want du heves den duvel. Abraham es doot ende de profeten, ende du seghes: So wie mijn sermoen houdet, hi en sal de doot niet smaken inder ewecheit. En bestu niet meerre dan onse vader Abraham, die doot es? Ende de profeten sijn doot, welken maecstu di selven? Ihesus
| |
| |
antwerde: Eest dat ic mi selven glorificere, mine glorie es niet, de vader es, die mi glorificeret, den welken ghi segghet, want hi uwe God es, ende ghi en hebtene niet bekint, maer ic hebbene bekint. Ende eest dat ic segghe: Want icken weet hem niet, ic sal sijn ghelijc u loghenachtech, maer ic weet hem ende ic houde sine redene. Abraham, uwe vader, verblijdde, op dat hi sien soude minen dach, hi sach ende es vervroudet. Daeromme seiden de Joden te hem: Du en heves noch niet L jaer, ende saghestu Abraham? Daeromme seide hen Ihesus: Amen, amen segghic u: Eer dan Abraham gewart, ben ic. Daeromme brachten steenne de Joden, op datse in hem worpen, maer Ihesus barch hem ende ghinc uten temple.
|
|
Auteursrechtelijk beschermd