Nieuwe Testament (Zuidnederlandse vertaling)

XIX

Ende Ihesus ghinc in ende dor wandelde Iherico. Ende siet, een man, dies name Zacheus was, ende dese was een prince der publicane ende hi was rike. Ende hi sochte Ihesum te siene, wie hi ware, ende hi en mochte om de scare, want hi was cleine van lichamen. Ende vore loepende ghinc hi op enen boem sychomorum, dat hine saghe, want Ihesus soude daer liden. Ende alse Ihesus quam ter stat, sach hi op wert ende sachene ende hi seide te hem: Zachee, comt haesteleke neder, want heden behoert mi te blivene in dijn huus. Ende hi quam neder haesteleke ende ontfinckene blideleke. Ende alsi dat alle saghen, murmureerden si, segghende dat hi met enen sondere ghemeinsamheit hadde. Ende Zacheus stont ende seide ten Here: Siet, Here, de

[fol. 175v]

helecht van minen goede ghevic den armen, ende hebbic iemene onrecht ghedaen, ic wilt viervout ghelden. Ende Ihesus seide te hem: Heden es salecheit gheschiet desen huus, om dat dese Abrahams sone worden es. Want smenschen sone quam te soekene ende behouden te makene dat verloren was.

Hen dit horende, seide hi ene parabole toelegghende, om dat hi was bi Iherusalem, want si waenden, dat dat rike Gods haesteleke gheopenbaert soude werden. Daeromme seide hi: Eerehande edel mensche ghinc wech in een verre conincrike, hem een rike ontfaen ender weder te kerene. Ende hi riep X siere knechte ende hi gaf hen X mnas ende seide te hen: Doet comescap, tote dat ic come. Ende sine porters haettenne ende si sendden letteren na hem ende seiden: Wi en willen niet, dat dese regnere boven ons. Ende het geschiede, dat hi weder quam, alse hi dat rike ontfaen hadde, ende hi hiet roepen sine knechte, dien hi sijn ghelt hadde ghegheven, om te wetene wat elc ghewonnen hadde. Ende

[fol. 176r]

die ierste quam, segghende: Here, dijn mna hevet X mnas ghewonnen. Ende hi seide hem: O goet knecht, want du heves in cleinen gheweest ghetrouwe, du sels sijn hebbende macht boven X stede. Ende dander quam, segghende: Here, dijn mna hevet ghewonnen V mnas. Ende desen seide hi: Ende du sijt boven V stede. Ende de derde quam, segghende: Here, siet dijn mna, dien ic hadde ghewonden in een cleet, want ic ontsach di, want du best een wreet mensche, du nemes daer du niet en leids, du snijds dattu niet en sayes. Ende hi seide hem: Van dinen monde ordeellic di, quaet knecht. Du wistes, dat ic een wreet mensche ben, nemende dat ic niet en leide ende snidende dat ic niet en saeyde. Ende waer omme en gavestu niet mijn ghelt ter tafelen, dat ict ontfinghe alse ic quame metter persemen? Ende hi seide dien, die daer stonden: Nemt van hem dien mnam ende gheeftenne den ghenen die X mnas hevet. Ende si seiden hem: Here, hi hevet X mnas. Maer ic segghe u, elken die hevet, hem sal werden ghegheven, ende hi sal overvloyen, maer vanden

[fol. 176v]

ghenen die niet en hevet, sal werden ghenomen dat hi hevet. Nochtan bringhet herwert mine viande, die niet en wouden, dat ic regneerde over hen ende doetse vor mi.

Ende dit gheseghet, ghinc hi vore ende ghinc op te Iherusalem.

Ende het es ghesciet, alse Ihesus naecte Bethphage ende Bethanien ten berghe, die hetet Olyveti, sendde hi II sine jongheren, segghende: Gaet in dien casteel, die jeghen u es, in welken gaende seldi venden ere eselinnen jonc ghebonden, dat noeit mensche en besat; ontbentenne ende leidtenne te mi. Ende wie u vraghet, waromme ghine ontbendet, hem seldi aldus segghen: De Here beghert sijn werc. Ende die ghesendt waren, ghinghen wech ende vonden dat jonc, staende also hi hen seide. Sine heren seiden te hen: Waer toe ontbendi dat jonc? Ende si seiden: De Here hevet sijns noet. Ende si leiddent te Ihesum, ende werpende hare cledere op dat jonc, setten siere Ihesum op. Ende alse hi ghinc, spreiddense hare cledere onder hem in den weghe. Ende alse hi naecte den nedergange

[fol. 177r]

dies berchs van Oliveten, begonsten alle de scaren der nedergaender blideleke Gode te lovene met groter stemmen over alle de viertute, die si ghesien hadden, ende si seiden: Ghebenedijt es de coninc, die comt in den name ons Heren, vrede in den hemel ende glorie in den hoechsten!

Ende selke Phariseuse vanden scaren seiden te hem: Meester, sceldet dine jongheren. Ende hi seide hen: Ic segghe u, eest dat dese swighen, de steenne selen roepen.

Ende alse hi naecte, siende de stat, weende hi op hare, segghende: Waert dattu kinnes ende du wistes, welke dinghe in desen uwen daghe welke di te payse ende nu bedect sijn vore dinen oghen. Want daghe selen comen in di, dat di dine viande selen omlegghen met enen heerre ende selen di anxt doen in allen siden, ende selen di werpen ter erden ende dine kindere, die in di sijn, ende si en selen niet laten in di den enen steen op den anderen, om dattu niet en heves bekint den tijt dijnre visentacien.

Ende hi es ghegaen in den tempel ende begonste ute te werpene die daer in vercochten ende coch\ten,

[fol. 177v]

ende seide hen: Het es ghescreven: Mijn huus es een huus der bedinghen, ende ghi hebter af ghemaect een hol der mordeneren. Ende hi was daghelike lerende in den tempel. Ende de princen der priesteren ende de scriben ende de princen des volcs sochtenne te verliesene, ende si en vonden niet watse hem doen souden, want alt volc hinc hem ane ende wassene horende.