Nieuwe Testament (Zuidnederlandse vertaling)

XVIII

Ende hi seide dese parabole te hen: Het behoert altoes te bedenne

[fol. 173r]

ende niet te ghebrekene. Het was een rechtere in ene stat, die Gode niet en vresede noch hem en scaemde vore de menschen. Ende het was ene wedue in die stat ende quam te hem, segghende: Wrect mi over mine wedersaken. Ende hi en woude binnen vele tijts, maer daer na seide hi in hem selven: Ochte ic Gode niet en vrese noch vor de menschen niet en scame, maer want mi dese wedue pijnlech es, salicse wreken, dat si niet en come in dat leste ende si mi pijnlec. Ende onse Here seide: Hoert wat die rechtere der quaetheit seide. En sal God dan niet wrake doen sinen vercornen, die te hem roepen dach ende nacht, ende hebben verduldecheit in hen? Maer ic segghe u, dat hi hen haesteleke wrake sal doen. Nochtan smenschen sone comende, waendi dat hi sal venden gheloeve in der erden?

Ende hi seide te selken, die in hen ghetrouden alse gherecht ende andere veronwerden, ende seide dese parabole. II menschen ghinghen op inden tempel, op dat si souden beden, die een was een Phariseus ende die ander een publicaen. Ende die Phariseus

[fol. 173v]

stont ende bat aldus over hem ende seide: God, ic doe di gracie, dat ic niet en ben alse andere menschen, alse roevers ende ongherechte, hoerdoemech ende oec ghelijc desen publicaen; ic vaste II werf in de weke, ic gheve tiende van al dien dat ic besitte. Ende die publicaen stont van verren ende en woude sine oghen niet op heffen te hemel wert, maer hi sloech vore sijn herte, segghende: God, sijt ghenadech mi, sonderen! Amen segghic u: Dese ghinc neder gherecht ghemaect in sijn huus van hem. Want elc, die hem verheft, sal ghenedert werden, ende die hem vernedert, sal verheven werden.

Ende si brachten kindere te hem, dat hise tasten soude. Ende alse de jongheren saghen, scoudensise. Ende Ihesus seide hen toeroepende: Laet de kindere te mi comen ende en willes hen niet verbieden, want dusghedagher es dat rike Gods. Amen segghic u: So wie trike Gods niet en ontfeet alse een kint, hi en salre niet in gaen.

Ende eerehande prince vraghede hem segghende: Goede meester, wat doende salic besitten deeweghe leven? Ende Ihesus seide hem: Wat segdi mi goet? Niemen goet dan God allene. Ghi bekint de ghebode. Ghi

[fol. 174r]

en selt niet doden, ghi en selt niet kevesschen, ghi en selt niet diefte doen, ghi en selt niet segghen valsch ghetughe, eret dinen vader ende dijnre moeder. Ende hi seide: Alle dit hebbic ghehouden van miere joncheit. Welc Ihesus horende seide hem: Noch ghebrect di een: Vercoept alle dattu heves, ende ghef den armen, ende du sels scat hebben in den hemel, ende comt ende volghet mi. Ende de ghene wert bedroevet dese dinc horende, want hi was herde rike. Ende Ihesus, dien siende droeve ghemaect, seide hi: Die ghelt hebben, hoe pijnleke selense gaen in trike Gods. Want het es lichtere enen kemel te lidene dore een naelden gat, dan den riken te gane in trike Gods. Ende diet horden, seiden: Wie mach dan behouden werden? Ende hi seide hen: Welke dinghe onmoghelec sijn bi den menschen, sijn moghelec bi Gode.

Ende Peter seide: Siet, wi hebben alle dinc ghelaten ende sijn di ghevolghet. Ende hi seide hen: Amen segghic u: Niemen en es, die laet huus ochte ghebareren ochte bruedere ochte wijf ochte sonen ochte velde om dat rike Gods, hine ontfeet ve\le

[fol. 174v]

meer in desen tide ende in de toecomende werelt ewech leven.

Ende Ihesus nam sine XII jongheren ende seide hen: Siet, wi gaen op te Iherusalem, ende het sal al voldaen werden, dat ghescreven es biden profeten van smenschen sone. Want hi sal werden ghelevert den heidenen ende hi sal bescerent werden ende hi sal ghegheeselt werden ende hi sal bespouwen werden, ende na dien dat hi ghegheeselt sal sijn, selen sine doden, ende dies derds daghes sal hi op verstaen. Ende si en verstondens niet te diere uren ende dit woert was verborghen vore hen ende si en verstonden niet dat hi seide.

Ende het es ghesciet, alse Ihesus naecte Ihericho, sat een blende bi den weghe biddende. Ende alse hi horde de scare vore gaen, vraghede hi, wat daer ware. Ende si seiden hem, dat daer Ihesus Nazarenus liden soude. Ende hi riep segghende: Ihesus, Davids sone, ontfarme u mijns! Ende die vore ghinghen, scoudenne, dat hi sweghe. Maer hi riep vele meer: Davids sone, ontfarme u mijns! Ende Ihesus stont ende hietene te hem leiden. Ende

[fol. 175r]

alse hi hem naecte, vraghede hi hem, segghende: Wat wilstu, dat ic di doen sal? Ende hi seide: Here, dat ic sie. Ende hi seide hem: Siet, dijn gheloeve hevet di behouden ghemaect. Ende te hant sach hi ende volghede hem, Gode grotende. Ende al tfolc, dat dit sach, gaf Gode lof.