|
| |
VIII
Ende het es gheschiet daer na, dat hi maecte sinen wech dore de stede ende dore castele, predekende ende ewangelizerende dat rike Gods, ende de XII met hem, ende selke wive, die gheganst waren van quaden gheesten ende van siecheiden: Maria, diemen hetet Magdalena, van welkere ute waren ghegaen VII duvele, ende Johanna, die wijf was Cusees, die Herodes procurere was, ende Susanna ende vele andere wive, die hem dienden van haren goede.
Ende alse vele scaren te gadere quamen van den steden ende naecten te hem, doe seide hi bi ere ghelikenes\sen:
| |
| |
Hi ghinc ute, die saeyt, sayen sijn saet. Ende alse hi saeyt, valt selc bi den weghe ende het wert vertorden ende de voghele dies hemels etent. Ende selc valt op den steen, ende alst gheboren es, verdroeghet, want en heeft ghene vocheit. Ende selc valt onder de doerne, ende alse te gadere op gaen, so versmachtent de doerne. Ende selc valt in goede erde, ende alst op gheet, maket C vuldeghe vrocht. Ende dit segghende riep hi: Die oeren hevet te horne, hore.
Ende sine jongheren vragheden hem, wat dese parabole ware. Den welken hi seide: U es ghegheven te bekinnene heimelecheit des riken Gods, ende den anderen in parabolen, dat die siende niet en sien ende die horende niet en verstaen. Ende dit es de parabole: Dat saet es dwoert Gods. Ende die bi den weghe, dat sijn die ghene, diet horen, daer na comt de duvel ende doet dwoert van harre herten, so dat si gheloevende niet behouden en werden. Ende die opden steen, dat sijn die ghene, die dwoert met bliscapen ontfaen als
| |
| |
sijt horen, ende die gheene wortelen en hebben, want tenen tide gheloeven si ende in dien tide der temptacien scheden si van den gheloeve. Ende dat onder de dorne, dat sijn die ghene diet horen, ende in sorfeldecheiden ende in rijcheiden ende in weelden des levens wandelende so versmachten si dwoert ende en bringhen ghene vrocht. Ende dat in goede erde, dat sijn die ghene, die in goeder herten ende in der alre bester horende dwoert onthouden ende bringhen vrocht in ghedoechsamheiden.
Ende niemen en ontstect een lanterne ende bedecse met enen vate noch en setse onder een bedde, maer op enen kandelare, op dat de ingaende dat licht sien. Want niet en es heimelec, dat niet gheoppenbaert en sal werden, noch verborghen, dat niet bekint en sal werden ende in oppenbaringhen comen. Daeromme siet, hoe ghi hoert. Want die hevet, hem werdt ghegheven, ende wie niet en hevet, oec dat selve dat hi hem hebbende waent, sal van hem af ghenomen werden.
Ende te hem quam sijn moeder ende sine bruedere, ende si en mochten te hem niet gaen om de scare. Ende hem es gheboed\scaept:
| |
| |
Dijn moeder ende dine broedere staen daer buten ende willen di sien. Ende hi seide te hen antwerdende: Mijn moeder ende mine bruedere sijn dit, die Gods woert horen ende doent.
Ende het es geschiet in een der daghe, dat hi op ghinc ende sine jongheren in een scepelken, ende hi seide te hen: Vare wi over dwater. Ende si ghinghen op. Ende hen scepende ontsliep hi. Ende de stoerm dies wends quam neder in dwater ende si worden ghedwonghen van den vloeden ende si duchten te verdervene. Ende toegaende wecken sine, segghende: Ghebiedere, wi verderven! Ende op staende scout hi den went ende den tempeest dies waters, ende hi cesceerde ende het es ghemaect suetecheit. Ende hi seide hen: Waer es uwe gheloeve? Die ontsiende sijn verwondert, segghende onderlinghe: Wie es dese, waendi, want hi ghebiedet den wende ende der see ende si sijn hem ghehoersam?
Ende si sceepten ten conincrike Gerazenorum, welc es jegen Galilea. Ende alse hi ute ghegaen was ter erden, liep hem jeghen een man, die saen vele
| |
| |
tijds ghehadt hadde den duvel, ende hi en was niet ghecleedt noch en woende niet in enech huus, maer in den graven. Alse dese Ihesum sach, viel hi vore hem ende seide ute roepende met groter stemmen: Wat mi ende di, Ihesu, dies alre hoechstes Gods sone? Ic bidde di, dat ghi mi niet en pijnt. Want hi geboet den onsuveren gheeste, dat hi ute soude gaen van den mensche. Want hi haddene vele tijds begrepen, ende hi hadde ghebonden gheweest met ketenen ende ghehoedet met veteren, ende ghebroken de bande wert hi gejaghet vanden duvel in de woestine. Ende Ihesus vraghede hem segghende: Welc es dijn name? Ende hi seide: Legio, want in hem waren vele duvele ghegaen. Ende si baden hem, dat hi hen niet en ghebode te gane in den afgront. Ende daer was een cudde verkene veelre weidendere in den berch, ende si baden hem, dat hise soude laten gaen in die. Ende hi liet hen. Daeromme ginghen ute de duvele van den mensche ende ghinghen in de verkene, ende met ere druust ginc
| |
| |
dat cudde overmids enen stoet in dwater ende es versmacht. Alse dat saghen diese weidden, vloen si ende boedscaeptent in de stat ende in de doerpe. Ende si ghinghen ute sien wat ghesciet es, ende si quamen te Ihesum ende vonden den mensche sittende ghecledet, daer de duvele ute waren ghegaen, ghesonder ghedachten, te sinen voeten, ende si vreseden hen. Ende diet ghesien hadden, boedscaeptent hen, hoe hi ghesont was ghemaect van den legione. Ende al die menechte dies conincrijcs Gerazenorum baden hem, dat hi wech ghinghe van hen, want si worden ghehouden van groter vresen. Ende Ihesus op gaende in een scep, es weder ghekeret. Ende de man, daer de duvele ute waren ghegaen, bat hem, dat hi met hem soude sijn. Ende Ihesus en lietene seggende: Ganc in dijn huus ende vertelle, hoe vele di God hevet ghedaen. Ende hi ghinc dore al de stat predekende, hoe vele hem Ihesus ghedaen hadde.
Ende het es ghesciet, alse Ihesus weder keerde overdwater, ontfinckene de scare, want si waren alle sijns beidende. Ende siet,
| |
| |
een man quam, dies name was Jarius, ende hi was een prince der synagogen. Ende hi viel te Ihesus voeten, hem biddende, dat hi quame in sijn huus, want sine enege dochter, die wel na XII jaer out was, begonste te stervene. Ende het gheviel, doe hiere gaen soude, dat hi was bedronghen van den scaren. Ende een wijf, die was in de vloet des bloeds van XII jaren, die al hare goet hadde ghegheven in visieken, ende van geerre en mochtse werden gheganst, si quam van achter ende taste de vesen van sinen clede, ende te hanst stont de vloet haers bloeds. Ende Ihesus seide: Wie eest, die mi taste? Ende als sijs alle loechenden, seide Peter ende die met hem waren: Ghebiedere, die scaren dringhen di ende beduwen, ende du seghes: Wie taste mi? Ende Ihesus seide: Mi hevet yemen ghetast, want ic kinne, dat viertuut van mi ghinc. Maer siende dwijf, dat hem niet verholen en was, comtse bevende ende viel vore sine voete ende seide vore al tfolc, om wat saken sine ghetast hadde ende hoe si te hant ghenesen was. Ende hi seide hare: Dochter, dijn
| |
| |
gheloeve hevet di behouden ghemaect, gaet in vreden.
Ende alse hi noch sprac, quam een ten prince der synagogen, segghende hem: Dine dochter es doot, en wille den meester niet pinen. Ende alse Ihesus hoerde dat woert, antwerde hi der joncvrouwen vader: En wille di niet ontsien, maer gheloevet allene, ende si wert behouden. Ende alse quamen ten huus, en liet hi niemene met hem in gaen dan Petere ende Jacoppe ende Janne ende der joncvrouwen vader ende harre moeder. Ende si weenden alle ende claghedense. Ende hi seide: En wilt niet weenen, want de joncvrouwe en es niet doot, maer si slaept. Ende si bescerendenne, want si wisten, datse doot was. Ende hare hant houdende riep hi segghende: Joncvrouwe, staet op! Ende hare gheest es weder ghekeert ende si stont op te hanst. Ende hi hiet hare tetene gheven. Ende hare ghebareren wonderden, ende Ihesus gheboet, dat sijt niemene en seiden dat daer ghesciet was.
|
|
Auteursrechtelijk beschermd