Nieuwe Testament (Zuidnederlandse vertaling)

V

Ende si quamen overtvere der see in den conincrike Gerazenorum. Ende hem utegaende vanden scepe liep hem stappans jeghen vanden graven een mensche in den onsuveren gheest, die woeninghe hadde in den graven, ende stappans en mochtene nieman ghebenden met ketenen, want dicke ghevaen met ketenen ende met veteren scoerde hi de ketenen ende menderde de veteren, ende niemen en mochte hem temmen. Ende altoes, daghes ende nachts, was hi in den graven ende in den berghen, roepende ende hem werpende jeghen de steene. Ende Ihesum siende van verren liep hi toe ende anebeedde hem ende seide

[fol. 93v]

met groter stemmen roepende: Wat mi ende di, Ihesu, Gods sone dies alrehoechstes? Ic beswere di bi Gode, dattu mi niet en pijns. Want hi seide hem: Gaet ute, onsuver gheest, vanden mensche. Ende hi vraghede hem: Hoe vele es dijn name? Ende hi seide hem: Mijn name es legio, want wi sijn vele. Ende hi bat hem vele, dat hi hem niet en verdreve uten conincrike. Ende daer was omtrent den berch inden velde een cudde verkene weidende. Ende de gheeste baden hem, segghende: Sendet ons in de verkene, op dat wi ingaen in hen. Ende Ihesus verleennet hen stappans. Ende utegaende de onsuvere gheeste, ghinghense in de verkene, ende met groter druust es dat cudde ghestoten in de see tote tween dusenteghen ende sijn versmacht in de see. Ende diese weidden, vloen ende boedscaeptent in de stat ende in den velden. Ende si sijn ute ghegaen besien wat ghesciet ware. Ende si comen te Ihesum ende sien hem, die ghepijnt was van den duvel, sittende ghecledet ende ghesonder

[fol. 94r]

ghedachten, ende si ontsaghen hen. Ende diet gesien hadden, vertelden hen, hoe hem ghesciet was, die den duvel hadde ende vanden verkenen. Ende si begonsten hem te biddene, dat hi wech ghinghe van haren inden. Ende alse hi op soude gaen in een scep, began hem te biddene die van den duvel ghepijnt hadde gheweest, dat hi met hem soude sijn, maer Ihesus en liet hem, maer seide hem: Ganc in dijn huus ten dinen ende boedscape, hoe vele di God hevet ghedaen ende dijns si ontfaermt. Ende hi ghinc ende began te predekene in Decapoli, hoe vele hem Ihesus hadde ghedaen, ende alle wonderdense.

Ende alse Ihesus op ghinc in een scep anderwerf overtvere, quam te gadere ene grote scare te hem, ende hi was bider see.

Ende erehande archisinagogus quam, met namen Yairus, ende hem siende viel hi te sinen voeten ende bat hem vele, segghende: Want mine dochter es in den achtersten, comt, legghet dine hant op hare, op datse behouden si ende leve. Ende hi ghinc

[fol. 94v]

met hem ende ene grote scare volghede hem ende si verdronghenne.

Ende een wijf, die was inder vloet dies bloeds XII jaer, ende si was vele gheachtet van vele medicinen ende si hadde wech ghegheven al thare, ende en vorderde hare nietsniet, maer si hadt meer arghere, alse si hoerde van Ihesum, quamse achter de scare ende ruerde sijn cleet. Want si seide: Want eest dat ic taste sijn cleet, ic sal behouden sijn. Ende haesteleke es verdroeghet de borne hars bloeds ende si ghevoelde ane den lichame, want de wonde ghenesen es. Ende stappans Ihesus bekinnende in hem selven de viertuut, die uteghegaen was van hem, ommeghekeert ter scaren seide hi: Wie taste mine cledere? Ende sine jongheren seiden hem: Du sies de scare di verdringhende ende segghes: Wie taste mi? Ende hi ommesach hem, hare te siene, die dat ghedaen hadde. Ende dwijf vresende ende bevende, wetende dat

[fol. 95r]

in hare ghesciet was, quam ende viel vore hem ende seide hem al de waerheit. Ende Ihesus seide hare: Dochter, dijn gheloeve hevet di behouden ghemaect; ganc in vreden ende wes behouden van dijnre plaghen.

Noch hem sprekende comen boden ten archisynagogum, segghende: Want dine dochter es doot, wat pijndi vorwertmeer den meester? Ende Ihesus horende dwoert dat gheseget wart, seide den archisynagogus: En wille di niet ontsien, allene gheloevet. Ende niemene en liet hi hem volghen dan Petre ende Jacoppe ende Janne Jacops brueder. Ende si comen ten huus archisynagogi ende hi sach gheruchte ende vele wenende ende ulende. Ende inghegaen seidi hen: Wat ontsetti u ende weent? De joncvrouwe en es niet doot, maer si slaept. Ende si bescerenden hem, maer hen alle uteghewoerpen nam hi der joncvrouwen vader ende moeder ende die met hem waren, ende si ghinghen in, daer de joncvrouwe was ligghende. Ende houdende de hant der joncvrouwen

[fol. 95v]

seide hi hare: Tabyta cumi, dat es inder bediedinghen: Ic segghe di, joncvrouwe, stant op! Ende de joncvrouwe stont op ende wandelde, ende si was van XII jaren. Ende si wonderden hen van groten wondere. Ende hi gheboet hen staerkeleke dat niemen dat weten en soude, ende hi hiet hare tetene gheven.