De nieuwe Amsteldamsche schouwburg

[p. 86]

De Engelse Matroos en Schipbreuk. door den zelven geleden

Een zingende Pantomime.

OG wat is mijn al overgekomen,
op mijn laatste togt die ‘k dee,
Ieder mensch zou daar voor schromen,
Zoo ‘k verhael hem deelde mee.

Nauwelyks waren wy gevaren,

Drie etmalen ver in Zee,
door een onweer op de baren,
brak de groote mast aen twee,
’t Schip dat rysde,
’t Schip dat daelde,
Eindelyk, kreeg het zulk een smak,
dat het op een klip verdwaelde,
en aan duizend stukken brak.

Toen was ’t mannen bergje luizen,

Swemmen was het alderbest,
Ik moest als een Eem verhuizen,
Die gestoord word in zijn nest,
Maar wanneer ik zwom door ’t water,
Ik zal nooit vergete,
dat haest een haey my met zyn snater,
In de Bor gebeten had,
‘k ben toen na de wal gezwommen,
en alzoo ’t gevaer ontstnapt
straks ben ik aan land geklommen,
en tot hier toe voortgestapt.

Wat zal ik nu gaan beginnen,

nat en koud in deze staat,
Maeg en beurs is schrael van binne
Ag hoe raak ik van de straat,
Soo de hospes nu wil borgen,
en maar tappen op crediet,
dan zo

[p. 87]

 

ben ik buiten zorgen,

 

en ik denk om geen verdriet:

 

hoe geen zwarigheid voor deze:

 

heb ik daar de poen verteerd,

 

‘k wed hy zal zo boos niet wezen,

 

dat hy nou niet crediteerd.

 

‘k Heb de moed nog niet verloren,

 

hei Couragie dat is gang,

 

Sagt den Hospes mogt het hooren,

 

die zong wis de Babok zang,

 

Scheerje wilt van hier vertrekken,

 

of ik zelje op u pens,

 

Met een bezemstok toedekken,

 

dat je lykend na geen Mensch daar is ’t wijf,

 

die is veel zagter,

 

Bloed ze heeft my in de neus,

 

‘k wedze mijn roept aanstonds agter,

 

Hei daar geeft ze reeds de leus.

 

De Waardin zingende tegen Piet.

 

Wel Diend wat ’s u begeer,

 

wel vriend wat ’s u begeer,

 

Maakt haast my dat te zeggen,

 

want ’t volk hier binnen wagt my daer,

 

ook heb ik niet lang tyd myn vaer,

 

hoe ziet gy zoo bedroeft en naer,

 

komt zegt my maer.

 

(Piet)

 

Wel hoe nou Juffrouw Griet,

 

wel hoe nu Juffrouw Griet,

 

hebt gy my zoo vergeten,

 

Besie myn wel kend gy my niet,

 

Ik ben you ouwe klant you Piet,

 

die hier veel geld spandeerde en griet heugt het u niet.

 

Griet tegen Piet.

 

Gy Piet ik zag u nooit,

 

Gy Piet ik zag u nooit

 

So arm en zo pover,

 

Ik loof you geld en goed

 

verhoerd verspeeld als gy meer doet,

 

Daarom gaet maar van hier heel zoet,

 

Jou naakten bloed.

 

Piet.

[p. 88]

 

Wel Griet wat praet is dat,

 

Wel Griet wat praet is dat,

 

Is ’t ernst of is ’t gekken

 

Ik zeg dat ik niet wil dan hier

 

voor dat ik spreek you Man of Knier

 

Sa tapt terstond een kan oud bier,

 

en roept heur hier.

 

Griet.

 

Wel schoft nou wil ik niet,

 

wel schoft nou wil ik niet,

 

Mijn Man of knier gaen roep:

 

Gy zult niet komen in myn huis

 

Ik merk jij hebt geen munt nog kruis,

 

daarom maakt hier geen gedruis,

 

Weg naa te luis.

 

Piet.

 

Weest dog zo haestig niet,

 

weest dog zo haestig niet,

 

‘k zal u myn reis verhalen,

 

maer zy is doorgegaaen heel quaed:

 

en laat myn staan hier op de straat,

 

maar wie komt daar in wit gewaat

 

Ha ’t is mijn maat.

 

Zyn Maat geeft hem Geld, en zy gaan samen

 

in de Herberg, daar Piet toen welkom was,

 

en zong met een Glas Wyn het besluit.

 

Laat ons vrolyk zijn:

 

by de Meisyes en de frisse Wyn,

 

het wakker aan ’t Glas,

 

grypras Lustig aan,

 

Laat de wijn na binnen gaan.

 

kom schenkt eens in,

 

En klinken wij verheugt van zin.