De nieuwe Amsteldamsche schouwburg

[p. 56]

Zamenspraak, gehouden tusschen een Heydensche Prins, en een Boerin of Harderin

Stem: Hoe speelt my de Min.

LIefellyke Herderin,
Gy bend dien ik min,
U lieffelyk wezen
Kan myn hart genezen,
Want gy staet in myn zin,
Door uw minnevonken
Word ik van liefde dronken:
Ach myn Zielsvrindin,
Uw Schaepjes in ’t Wout,

[p. 57]

 

Zal ik helpe weide

 

En nooit van u scheide:

 

Ach myn Zielsvrindin

 

Ik zal overal,

 

Door Berg en Dal,

 

Tot aan de klare Beken,

 

U van liefde spreeken:

 

Doet my dat geval,

 

Help myn smart dragen,

 

Daar ik met behagen,

 

U voor danken zal.

 

            2. Gy bent een Prins van ’t Land

 

En hoog van verstand,

 

En ik een herderinne,

 

Waer zyn uwe zinne!

 

’t Is maer een geyle brand,

 

Om my te verleyde

 

Van Schaepjes en Weyde,

 

En myn eer van kant:

 

Dan ging gy naer ’t hof

 

Gy liet my in schanden

 

Waar zou ik belanden?

 

Verexcuseert myn dog:

 

Ik blyf in het Woud,

 

By myn Herders stout:

 

Daar ik vreugd kan rapen

 

Met veel Herdersknapen

 

In het gras bebout,

 

En gy in Kalessen,

 

Met veel Princessen

 

Daar gy u staet mee houd.

 

            3. Lieffelyke Herderin,

[p. 58]

 

Staak u stuerse zin:

 

Om my te verstooten,

 

Ik hou van geen Grooten,

 

Maar van een Boerin:

 

Met lieffelyk quelen,

 

Kund gy myn hart stelen

 

Ach myn Zielsvrindin!

 

Met ’t spelen van een lied

 

En ’t vlegten van kranssen

 

Doet gy myn hert danssen

 

Op een Herders Riet:

 

Ik haet ’t vuyl gejagt,

 

Van de hooftsche pragt,

 

In ’t woud is myn leve,

 

Daarom 'k my begeve

 

Onder uw soet gezag:

 

Met uw Herders knapen,

 

Daer ik vreugd sal rapen,

 

So lang ik leven mag

 

            4. Prins hoe kan t geschien!

 

Wild dog van my vlien,

 

En zoekt uws gelijken,

 

En vryd na een ryke

 

Die u beter diend

 

Gekleed in zyde kleren,

 

’t Is beter u begeren,

 

Met veel fyn Besteent,

 

Als een Boerin van ’t Land

 

Wat vreugd kan die geven!

 

Altyd in ’t wild te leven

 

Waar u de Son verbrand,

 

Door Regen en wind

[p. 59]

 

U dog wel verzind,

 

En veel donderslagen,

 

Moet gy al verdragen

 

Hoe bent gy zoo blind!

 

Waer zijn u gedagten,

 

Dat g’ uw minneklagten

 

Stort aan een Herders Kind.

 

            5. Princesse van ’t Woud,

 

Een penning van Goud

 

Neemt die uyt myn handen

 

Tot trouws onderpande,

 

In dat groene Wout:

 

’t Is myn Vaders Wapen,

 

Tot vreugd van u Knapen,

 

In het groen bedout,

 

‘k Sweer by God Iupyn

 

U nooit te verlaten,

 

Maar staag by uw waken,

 

Tot wy zyn getrouwt,

 

‘k Sal u in plaets van ’t Groen

 

Veel meer eer aandoen,

 

Met Parels Juwele,

 

Sal men u mee strele,

 

Daar toe styf van Goud,

 

Een Fontansie schoone,

 

Sal ik u mee beloone

 

In plaets van 't groene Wout.

 

            6. Prins ik ben te vreen,

 

En ik zal met u treen,

 

Myn Schaepjes te verlaten

 

En myn Herders knapen,

 

Staekt dog u geween,

[p. 60]

 

Gy hebt u verlangen,

 

Wild myn trouw ontfangen,

 

Die ik u verleen,

 

een kroontje zeer net,

 

Van Herders gevlogten

 

Cierlyk van bogten,

 

Van Roos en Fivet,

 

En veel bloeme schoon,

 

Daar ‘k u meede kroon,

 

Hier onder den hemel,

 

In het zoet gewemel,

 

Van veel Vogelen schoon:

 

Die u verblyden,

 

Onder het zoet stryden,

 

Met een Lauwerkroon.