De Nieuwe Oost-Indische rooseboom

[p. 88]

De Dwalende Herder.

Stem: Ryst op myn Vrindinne.

1.
NU moet ik gaen dwalen,
Langs Bergen de Dalen,
Om te agter halen:

Myn schoon Herderin:

Sy dryft haer Schaepjes soo te velden in;

Waer sal ik se vinden?
Myn wel-beminde:

Myn schoon Herderin.

2.
Ik sal myn verkloeken,
Ik sal se gaen soeken:
In alle de hoeken:

Of ik se vinden kan,

Sy is ’er die geen daer myn jonk hert na tragt

Moet ik haer dan derven;
Ik wou liever sterven!

Voor soo een fiere Maegd.

3.
Seer blydschap van sinnen,
Was dees Herderinne,
Soo te velde inne,

Al met haer Schaepjes zoet:

Sy zong daer een Liedje,

Sy was wel gemoed,
Ik kwam haer tegen,
Ik heb haer ter degen, vriendelyk gegroet.

[p. 89]

 

4.

 

Aen een water-stroomen,

 

Ben ik by haar gekoomen,

 

Onder al de boomen, Lief zet u wat neer,

 

Ik zeide schoen kind,

 

’t Is voor de laatste keer,

 

Dat ik u mag spreeken,

 

Ja myn hert moet breeken:

 

Scheakt ’er myn maar u eer.

 

5.

 

Wel Herder gepreezen,

 

Wild zo wreed niet weezen:

 

Ik zal toonen mits deezen,

 

Hier standvastigheid,

 

En myn eerbaar hart, dat is voor altyd,

 

Kom laat ons verbinden:

 

Myn wel beminden,

 

Tot de dood ons scheid.