De Nieuwe Oost-Indische rooseboom
(1784)–Anoniem Nieuwe Oost-Indische rooseboom, De–
Auteursrechtvrij
[pagina 61]
| |
Stem: Myn schoone Herderin.HElaas wat is de Min,
Wanneer zy in ’t begin,
Een jonkmans hert komt neemen in,
Die niet (als een Soldaat,
Zyn vyand buiten staat,
Die toont dat hy zyn vyand haat.
2.
Helaas! myn eigen oog:
Was ’t dat my eerst bewoog,
Te agten ’t minnen Hemel hoog,
Toen ik aanzag een maagt,
Zo schoon de aarde draagt,
Die heeft myn hert terstond behaagt.
3.
Ik heb haar straks verklaard,
Dat ik was ongepaart,
Ik bad haar dat zy zou,
My door de kuissche trouw,
Haar geeven tot myn egte Vrouw.
4.
Zy toonde haar niet straf,
Nog sloeg my ook niet af,
Dat myne min couragie gaf;
| |
[pagina 62]
| |
Maer sy versogt respyt,
Tot op een ander tyd,
Eer sy haer maekte het Jawoord kwyt.
5.
Dus vryde ik jaer en dag,
Dat ik haer schoonheid sag:
Sy hoorde beleeft myn min geklag,
Beleeft was ieder woord,
Dat van haer wierd gehoord:
Dus heeft sy myn nog meer bekoort.
6.
’t Volmaekte Lief was lank,
En als de sneeuw soo blank,
Een stem als Nagtegaels gesank,
’t Was matiglyk geset,
En fier en trots van tret:
Sagjes van vel en poesel vet.
7.
Een ieder kaekjen koos,
Tot eigen kleur en bloos,
Gelijk een aengename Roos,
Haer lipjes als Korael,
Gelijk een dunne Wal,
Voort witte tantjes schoon van stal.
8.
Een bruin gesigt en als,
En Lelie wit haer hals:
En lief van tael met veel geschals,
En boven ieder oog,
Een smalle zwarte boog:
Van voorhooft schoon en magtig hoog.
9.
En als se een deuntje kweeld,
Vertoond sy ’t schoonste Beeld,
Dat door natuur ooit is Geteeld,
| |
[pagina 63]
| |
Het scheynd een Engelin,
Ja selfs de Min Godin,
Is niet volmaekter tot de Min,
10.
Na dat ik lange tyd,
Haer schoonheid heb gevryd,
Zoo heeftse my bot afgeseid,
Ja met een vriendelykheid;
Die my nog meer verleyd:
Maer ach helaes! ik bense kwyt.
11.
ô Heerlyk Schepsel ach!
Wat baert gy my geklag!
Wyl ik u niet genieten mag,
Wie dat u schoonheid siet;
Geraekt in groot verdriet,
Door dien hy mind en niet geniet.
12.
Vaert wel dan schoone vrouw,
Helaes! ik ben in rouw,
Nogtans ik eerd’ en diend u trouw;
Maer ach! wanneer een maegd,
Een Jonkman niet behaegd,
Dat is een min die word beklaegt.
13.
Vaert wel volmaekte Bloem,
En aller Maegden roem,
Dat ik Godin der Liefde noem:
Onvergelykelyk schoon,
Vaer wel en syt tot loon:
Van een veel meer bemint Persoon.
14.
Vaer wel myn Engelin,
Vaer wel myn Afgodin,
Vaer wel afbeeldsel van de Min,
| |
[pagina 64]
| |
Vaer wel, vaer eeuwig wel,
Gy laet my in het gekwel,
Ik blyf in druk hoe dat ik ’t stel.
|
|