De Nieuwe Oost-Indische rooseboom

[p. 40]

Een t’ Zamenspraak, tusschen een Jonkman en een Jonge Dochter.

Stem: Myn overschoon Godin.

Jonkman.

Katryn aanhoort myn nouw,

Och fleur van alle vrouw,

Bent gy nog niet van zinnen,

Met my haast gaan ten trouw,

Ik heb u lang gevryd,

Ach! overschoon Godin.

Verlaat u stuurzigheid,

En toont my wedermin.

Dochter.

Jongman och hoord myn aan,
’k en derf niet wederstaan:

U ’t jawoord te gaan geeven,

Gy moest by myn vader gaan,

Ook by myn moeder mee,

Of ik wel trouwen mag,

Voor myn ik ben te vree.

Jonkman.

Och schoonste die daar leeft,
Ziet hoe myn hartje beeft!

Van blydschap ziet m’ hem springen

Och die myn voedsel geeft,

’k wil by u vader gaan,

Ik zal hem vragen nou,

Of hy wel wil toestaan,

Dat ik u trouwen zou.

[p. 41]

 

De Jonkman komt by den Vader.

 

Ik wensch u goeden dag,

 

Och vader hoord my ach,

 

Is ’t met u oorlof meeden;

 

Dat ik u vragen mag,

 

U Dogter die ik min:

 

De allerliefste myn,

 

Ik meen u schoon Katryn,

 

Laat ons vereenigt zyn.

 

De Vader die spreekt.

 

Jonkman zegt my ter stee,

 

Of zy is wel te vree,

 

Want tegen haaren dank:

 

Zal ’t niet geschieden mee,

 

Myn reden wel verstaat:

 

Och Jongman hoort na myn,

 

Den Huwelyken staat,

 

Wil niet gedwongen zyn.

 

Jonkman.

 

Vader gelooft het vry,

 

Myn liefste is hier by,

 

Ik weet zy is te vreeden,

 

Om te trouwen met my:

 

Zeg nu och schoon Godin,

 

Tegen u Vader aan,

 

Of gy niet zyt van zin,

 

Met my te trouwen gaan.

 

De Dochter spreekt.

 

Ja Vader sprak de meid,

 

En dat in eerbaarheid:

 

Wil ik met hem wel trouwen:

 

Zo gy te vreeden zyt,

 

Hy heeft my lang bemind,

 

En ook gesprooken aan,

 

Och Vader met dees vriend:

 

En wil ik het niet afslaan.

[p. 42]

 

De Vader is te vrede.

 

Wel veel geluk Jonkman,

 

Al met mijn dochter dan;

 

En leeft te saem in vreeden:

 

Jonkman.

 

Ach Vader waer ik kan,

 

Tot in der eeuwigheid,

 

Sal ik haer trouw bijstaen,

 

Tot dat de dood ons scheid:

 

Sal ik nooit van haer gaan.

 

 

 

Komt nu myn waerde Blom,

 

Met uwen Bruydegom,

 

Komt dan myn toeverlaet;

 

Daer ik soo dikwils om

 

Gestaen heb voor u deur,

 

Myn overschoon Godin:

 

Nu syt gy myn partuur,

 

Myn Liefde die ik min.

 

 

 

Myn wel-beminde Bruyd:

 

Ik roep nu overluyd,

 

Het sugten van ons beyden:

 

Syn nu te samen uyt,

 

Acht Liefste vol van roem,

 

Een zoentje met ’er spoed.

 

Dochter.

 

Myn waerde Bruydegom

 

Alhier op staande voet.