De nieuwe vermakelyke Utrechtse min-stroom
(1767)–Anoniem Nieuwe vermakelyke Utrechtse min-stroom, De–
Auteursrechtvrij
[pagina 70]
| |
Stem: Van de Blaauwe Vlag.CHristen menschen blyft wat staen
En hoord dit droevig Lied eens aen
’t Is een schrik om aen te hooren:
Hoe dat een quaed van alle kand,
Soo als ik u breng te vooren,
Aen den mensch heeft d’overhand.
Eenen Heer zeer groot van schat
Woonde by Dantzik de Stad,
Met een meid en ook twee knegten,
Want hy was nog ongetrouwt,
Waer meede hy het al verrigten;
En het Huyswerk onderhoud.
Dezen Heer had langen tyd,
Aen zyn eerbaer kuysche meid,
Gevraegt om eens te boeleeren,
Maer zy wilde ’t niet toestaen,
Want zy vreesde voor haer eere
Dus kon hy geen troost ontvaen.
Hy heeft dan op eenen nagt,
Dees maegd in haer slaep verkragt,
Ziet den slaep is haer ontnomen,
Eer zyn werk was gedaen,
| |
[pagina 71]
| |
Dus riep zy met schrik en schromen,
Lieve Heer wilt myn bystaen.
Hy sprak kind maekt geen misbaer!
Maekt het aen geen mensch kenbaer,
’k Zal u altyd onderhouwen,
En is ’t dat gy raekt bevrugt:
Als dan zal ik met u trouwen,
Laet daerom geen eenen zugt.
Ziet dees maget was te vreen,
Maer het bragt haer in geween:
Want zy was bevrugt gebleeven,
Zy heeft het aen haer Heer beduid,
Het is waert te zyn beschreven,
Wat voor quaed hier al uit spruit.
Seven maenden was zy bevrugt
Doen sprak zy met menig zugt:
Myn Heer laet ons zamen trouwen,
Houd dog u beloften goed,
Laet my nu in geenen rouwen,
Want ik draeg u eigen bloed.
Hy sprak en maekt geen geschry
Maer wagt een week of dry
Dan zullen wy ’tzamen trouwen,
Sprak den schelm vals van grond,
En vreesd dog voor geen rouwen,
Ik verlaet u ’t genen stond.
Hy zond zyn knegten naer de stat
Doen heeft hy dees maegt gevat,
En heeft haer ’t hert afgesteken:
Dat zy neer viel op den grond,
En geen woord meer konde spreken,
Nog geeft hy ter zelver stond.
Het lyf geopend op en neer,
En ’t onnozel bloesje teer,
| |
[pagina 72]
| |
Daer nog levend uit genomen;
En heeft het als eenen hond.
Zonder schrik of zonder schromen,
Dood gesmeten op de grond.
Hy heeft haer dan allebei:
’t Kind nevens de Moeder zy:
Met twee stokken vast gaen maken
onder ’t water in de grond:
Hy dagd niemand weet dees zaken,
Want ik weet een goede vond.
Hy is dan na Huis gegaen,
Ging zyn kas in stukken slaen,
En zy dat hy was bestolen,
En dat zyn Meid was gevlugt,
Maer het bleef niet lang verholen,
Want men hoorden haest gerugt.
Na drie dagen wild verstaen,
Is hy op de Jagt gegaen,
Nog twee Heeren by hem waren,
Met de Jagthonden by haer,
Maer die bragt hem in bezwaren,
Want een hond wierd het gewaer.
Als den hond door ’t water quam
Hy dat lichaem haest vernam,
Dat daer vast lag met de stokken,
Siet den hond op staende voet,
Heeft ’er ’t lichaem uitgetrokken:
Die hun zeer verschrikken doet.
Men zag daer ter zelver stond,
Dat de voorgemelde Hond,
’t Kleine Kind uit ’t Water brogten,
Leidet voor den Moordenaer,
Doe riep hy uit gantscher kragten:
Lieve Godt de zaek is klaer.
| |
[pagina 73]
| |
Hy liep dan als disperaet,
Selfs na de Magistraet:
Om het feit kenbaer te maken,
Ziet hy wierd daer niet verschoond,
Men zag hem levendig rabraken
Dus wierd hy na werk beloond.
Hier mee was ’t nog niet gedaen
Men zag hem ’t hooft van ’t lyf afslaen
En zyn lichaem opgesneden,
’t Ingewand daer uit gehaeld:
wie en schrikt niet door zyn leden
Daer men zulk een stuk verhaeld.
Daer na wierd zyn Lichaem
In een Yzere Korf gedaen,
En op eene vast gebonden;
Het is waer te zyn verteld,
En zoo van zes groote Honden,
weg gesleept na ’t Galge Veld.
Vrinden dit dog wel onthoud,
En alle quaden lusten schout
wilt altyd den Heere vreezen
Die hier leeft in ’s werelds plyn,
Het is waerdig om te lezen,
Voor de Jonkheid in ’t gemein.
|
|