De nieuwe vermakelyke Utrechtse min-stroom

[p. 60]

Minne-zang.

Op een Fraaye Wys.

1.

HEt Rooze knopje,
Ontfant graed een dropje:
Des dauws om beide te voen:
Maer ’t is naeuw ontloken,
Of ’t beidje gedoken,
Van onder het jeugdig groen,
Komt ’t bloempje bejagen,
In ’t Krieken der dagen:
En geeft het zo menigen zoen.

2. Maer minne Lusjes:

En dertele Kusjes.
Van beide die waren gemeen,
Want als het heeft verholen;
Den Honing gestolen,
Dan vliegt ’er dat diefje weer heen,
Segt tegen het Roosje,
Ik gun u het bloosje,
U Nectaer die dient myn alleen.

3. ô Soete Vryheid,

Gy zyt die myn blyheid,
Steeds toelagt tegen de trouw;
Wie kan u dog haten:
Of immer verlaten:
Verbonden te zyn aen een Vrouw:
Daer Druk; Sorg en smerten:
Doorknaegt onze herten,
Met een ysselyk Na berouw.

[p. 61]

 

2. ô Soet Vereene,

 

Voor die het meene,

 

Wat baert gy gestadig een vreugt,

 

Daer walpsheid en weelde,

 

Niet anders en teelde,

 

Dan het droevig bederven der jeugd,

 

Weg jeugd met u drifte,

 

Kiest Huw’lyks gifte,

 

Dan leeft gy gestadig in vreugd.