De nieuwe vermakelyke Utrechtse min-stroom
(1767)–Anoniem Nieuwe vermakelyke Utrechtse min-stroom, De–
AuteursrechtvrijStem: O daar de zilv’re Waterstroom.ô ZIel verrukten Avondstond,
Ik stel voor u myn Fluyt,
Voor u die Peer’len strooit in ’t rond,
Op bloemen en op Kruid.
Hoe helder schynt de Silv’re Maen
En lagt ons vrolyk toe:
Men ziet nu duyzent sterren staen,
Van glinsteren nooit moe.
Het Firmament staet nu ten toon,
’t Welk ons een Kleet verbeeld,
Met Diamanten, welker schoon
Ons Hert en Oogen streelt.
d’Leeuwrik die van zorg belet,
Weet van geen druk nog kruys:
En als de Zon in ’t Westen zet,
Roept hy zyn Jonge t’huys.
Den Boer verlaet, van ’t werken moe,
Den Akkes en de Ploeg,
Zyn Weerhelft lagt hem vriend’lyk toe
Dat is hem loon genoeg.
De Meldmeid zet haer Nagtmus regt,
En gaet zoo na haer kooy.
| |
[pagina 58]
| |
Maer ziet daer komt de Boere knegt,
Die kruipt by haer in ’t Hooy.
Zoo leeft men hier al op het Land,
Soo lang den Dageraet,
Syn gulde Strael schynd aen de wand,
Tot aan den Avond laet.
Daer is in de Stad geen meerder vreugd;
Men gaet niet vroeg na bed
Want voor de Amsterdamsche Jeugt,
Komt er dan de meeste pret.
Men gaet daer ’s avond aen de swier,
By Duyn of Mie Tabak,
Die vuyle Pry, dat Venus Dier,
Men drinkt op zyn gemak.
De Koffykan staat op ’t vuur,
Of lusje liever Wyn;
Ik suyp myn in een half uur,
Soo dronken als een zwyn:
Gy bent ’er een gelyk je broer:
Je bent een rottig vel:
Je bent een ouwe pekelhoer:
Myn Heer dat weet ik wel.
En staet het ons dan daer niet aen,
Dan gaen wy na het Hof:
By Haegse Janne of in de Baen:
Daer vind gy banjer stof. En dan by Heyn in de Fonteyn,
Dat ’s zoo een hupse Quant
Hy wil ook wel eens vrolyk zyn,
Daer hebje de egte trand.
Daer slaet men mee de bal niet mis
Men danst daer zomtyds straf:
Vooral als ’t stillen avond is:
Dat nieuwtje moet ’er af.
| |
[pagina 58]
| |
De pyl is haest geen noemens waert,
Het bos zit haest op zy:
Daer vind gy volk van ploerten aert:
Het Wyf een valsche pry.
En zoo de karreman voorby
Regt toe na dorethee;
Daer is het lugtig aen het Y;
Men leeft daer stil in Vree.
Maer zagt ik word hier niet gekult:
Men scheld eens aen de poort,
Ik wed gy hooren roepen zult:
Met de intree speelt maer voort. Dat is het fyne van de mis
Jan fopt Piet, en Piet fopt Jan:
Maer daer men zelver leep op is
Daer krygt Jan oom niet van.
Het is waer dat men gaet of zwiert:
Men vind geen meerder stof;
Als op de baengragt met pleizier:
Al in het brussels hof.
Des Woensdags speelt men daer plaizant;
Een schoon Liefhebbery:
Men vind daer boeren abondant:
Met dames aen haer zy.
Het gaet daer alles vriendelyk ziet
En zonder vals gevly;
Men vind daer gants ter wereld niet,
Van snoo bedriegery.
Soo vind men dan in Amsterdam:
Van alles veel vermaek:
Maer op de baengragt in het Lam:
Vind ik de bete smaek.
Ik heb ht alles wel bezien
En dat met veel vermaek,
Maer ik zeg dat de braeve Lien,
Syn aan de betse saek.
|
|