De nieuwe vermakelyke Utrechtse min-stroom

[p. 55]

Een Nieuw en vermakelyke Vryagie van een ryk Heer en een Bedelaars Dochter.

Op een Aangenaame Wys.

VRienden wilt dit Liedt aenhore;
En wilt u dog niet verstote,
Vrienden luistert altemael,
Na het geen dat ik verhael,
Al van een ryk en Edel Heere,
Die by een Schooister kwam verkeere,
Die daer kwam al aen de deur,
Bidden al met een droef getreur.

Dezen Heer had groot behagen:

En hy gink het Meisje vragen,
Kind van waer komt gy van daen,
Wilt het my verhalen gaen,
Gy zyt al te jonk van Jaren,
Daerom laet het schooyen varen,
En toont my maer wedermin,
Ik heb op u gesteld myn zin.

Wel myn Heer ik sta verslagen,

dat gy myn zulks komt vragen,
Nademael dat uwen staet,
My zo ver te boven gaet,
Hoe kunt gy hebben in myn behagen,
daer ik moet myn Brood gaen vragen,
By de een of ander deur.
Bidden met een droef getreur.

[p. 56]

 

Neen myn Heer het zou niet lukken,

 

’t Is maer om myn bloem te plukken,

 

In myn te brengen in ’t verdriet,

 

Gelyk men meer gebeuren ziet,

 

Als ik kwyt raekte myn eere;

 

dan waer ik in groot hertzeere,

 

En dan was ik in de rouw,

 

’k Bleef geen Maegd en wiers geen vrouw.

 

Wel schoon Kind hoe kunt gy praten,

 

dat ik uw zou gaen verlaten?

 

Want ik zoek niet eer u Blom,

 

Voor ik ben u Bruydegom,

 

Wilt gy kiezen een ander leven,

 

Een schoon kleed zal ik u geven,

 

Om u hals een diamant,

 

Gelyk de schoonste van het land.

 

Wel myn Heer u schoone woorden,

 

die zouden myn jonkhert bekooren,

 

En daer toe jou hooge staet,

 

die my zo ver te boven gaet,

 

hebt gy dan in myn behagen,

 

dan zal ik aen myn Vader vragen,

 

Of het is met zyn consent,

 

Om te Trouwen pertinent,

 

Dezen Heer gink heene treden,

 

Met zyn Liefje wel te vreden,

 

Vraegde aen haer Vader fyn,

 

Of ze zyn Huys-Vrouw mocht zyn,

 

Zy is een spruyt van achtien jaren,

 

Hoe kunt gy praten van te paren,

 

daerom houd maer goede moed,

 

En ziet voor u wat gy doet.

 

Deze Liefjes zag myn trouwen,

 

En men zou de Bruyloft houwen,

 

 

[p. 57]

 

Waren vrolyk ende bly,

 

Trokken zamen in de wey,

 

Oorlof Meisjes Jonk en teere,

 

Maekt daerom doch geen hertzeere,

 

Stryd maer altydt voor u eer,

 

Dan krygt gy nog wel een Heer.