De nieuwe vermakelyke Utrechtse min-stroom
(1767)–Anoniem Nieuwe vermakelyke Utrechtse min-stroom, De–
Auteursrechtvrij
[pagina 51]
| |
Stem: Hoe speelt my de Min.LIeffelyke Herderin,
Gy bent dien ik min,
Uw lieffelyk wezen,
Kan myn Hart genezen,
Want gy staet in myn zin,
Door uw minne-vonken,
Word ik van liefde dronken,
Ach myn Zielsvrindin,
Uw Schaepjes in ’t Wout,
Zal ik helpe weyde:
En nooit van u scheide,
Ach myn Siels-vrindin:
Ik zal overal,
Door Berg en Dal:
En aen de klaere Beken,
U van liefde spreeken,
Doet my dat geval:
Help myn smart draegen,
Daer ik met behaegen,
U voor danken zal.
2. Gy bent een Prins van ’t Land,
En hoog van verstand,
En ik een Herderinne,
Wat zyn uwe zinne?
| |
[pagina 52]
| |
’t Is maer geyle brand,
Om my te verleyde,
Van Schaepje en wyde,
En myn eer van kant,
Dan ging gy naer ’t Hof,
Gy liet my in schanden,
Waer zou ik belanden?
Verexcuseere my dog:
Ik blyf in het Woud,
By myn Herders stout,
Daer ik vreugd kan rapen,
Met veel Herdersknaepen,
In het Gras bedout,
En gy in Kalessen,
Met veel Princessen,
Daer gy u staet mee houd.
3. Lieffelyke Herderin,
Staek u stuurse zin,
Om my te verstoten,
Ik hou van geen Grooten,
Maer van een Boerin,
Met lieffelyk queelen,
Kund gy myn Hart steelen,
Ach myn Sielsvrindin!
Met ’t speelen van een lied,
En ’t vlegte van Kransen,
Doet gy myn Hert dansen,
Op een Herdes Riet:
Ik haet ’t vuyl gejagt,
Van de Hooftsche pragt,
In ’t woud is myn leeve,
Daerom ’k my begeeve:
Onder uw zoete gezag,
Met uw Herdersknapen,
| |
[pagina 53]
| |
Daer ik vreugd zal rapen,
So lang me leeven mag.
4. Prins hoe kant ’t geschien?
Wilt dog van my vlien,
En zoekt uws gelyken,
En vryd na een ryke,
Die u beter diend,
Gekleed in zyde Kleeren,
’t Is beter u begeren,
Met veel syn Gesteent,
Als een boerin van ’t Land:
Wat vreugd kan die geven?
Altyd in ’t wild te leeven:
Daer u de Son verbrand,
Door Regen en Wind,
U dog wel verzind,
En veel Donderslagen,
Moet gy al verdragen,
Hoe bent gy zo blind?
Waer zyn u gedagte?
Dat g’ uw minneklagte,
Stort aen een Herders kind.
5. Princesse van ’t Wout,
Een Penning van Goud,
Neemt die uyt myn handen,
Tot trouws onderpande,
In dat groene Wout:
’t Is myn Vaders Wapen:
Tot vreugd van u Knapen,
In het Groen bedout:
’k Sweer by God Jupyn,
U nooit te verlate,
Maer staeg by uw waeke,
Voor wy zyn getrouwt:
| |
[pagina 54]
| |
’k Sal u in plaets van ’t Groen,
Veel meer eer aendoen:
Met Paerels Juweele,
Sal men u mee streele:
Daer toe styf van Goud:
Een Fontaasie schoone,
Sal ik u mee beloonen:
In plaets van ’t groene Wout.
6. Prins ik ben te vreen,
En ik zal met u treen,
Myn Schaepjes te verlaeten
En myn Herders-knaepen,
Staekt dog u geween,
Gy hebt u verlangen,
Wilt myn trouw ontfangen,
Die ik u verleen,
Een kroontje zeer net,
Van Herders gevlogten,
Cierlyk van bogten,
Van Roos en Fivet,
En veel bloeme schoon,
Daer ’k u meede Kroon,
Hier onder den Hemel,
In het zoet gewemel,
Van veel Vogele schoon:
Die u verblyden,
Onder het zoet stryden,
Met een Lauwerkroon.
|
|