De nieuwe vermakelyke Utrechtse min-stroom
(1767)–Anoniem Nieuwe vermakelyke Utrechtse min-stroom, De–
AuteursrechtvrijStem: Daar was een Magetje vol behouwen.VErwonderlyk zyn ’s Heren werken,
Die hy doet zien op See of Land:
Voor ieder wyze op te merken,
Als groote kragten van zyn hand:
Men stevent af met groot verblyden,
Naer Javaes vaderlandsche kust,
En raekt door onluk in veel lyden,
Dat menig Weeuw en Wees ontrust.
Ik heb het uit de Crand vernomen,
Den ziestinede van deze Maent:
Het is my droevig voorgekomen!
Aen myn verstand waer om men traent,
En houd zyn ogen na den Hemel,
Met veele neergeslagentheid:
Gods wond’ren zyn veel op ’t gewemel,
Die hy uitwerkt op wyz’ en tyd.
| |
[pagina 32]
| |
Een Blixem vlam die veel kan knelle
Deed Pylswaert vliegen in de brand,
Veel honderd zielen en gezelle;
Syn door die droeve vlam van kant.
Het kruyd daer elk zig voor moet wagte:
Bragt Schipper Eggers in de nood,
Syn Stuurman trof de blixem kragte,
En zy zyn alle beide dood.
Van honderd drie-en tagtig zielen;
Syn door de vlam helaes verteert!
Het groot Gevaer met Mast en Kielen;
Syn al in gruys en asch verkeerd,
Den Ingeneur is nog in ’t leeven,
Onderstuurman en Asisten,
Schieman en Schiemansmaet daer neven
Het leven hielden vol elend.
Aenmerklyk is Gods werk verheven
Wyl de Ingeneur nog is geret!
En op een Tafel voortgedreven,
En aen het vaste Land gezet.
’k hoop hy den Hemel daer voor danke
Die hem genadig heeft behoed,
Dat hy geret door Hout en Planken,
Altoos des Heren wille doet.
Coustapel, Quartiermeester beide,
Twee Botteliers, een Boteliersmaet:
En Bootsmans-maet zyn buiten lyden
Gebleven in gezonden staet;
En tweemael zeventien en even
Matrozen buiten dit geval,
En een Soldaet zyn nog in ’t Leven
Bewaerd, en legt aen Javaes Wal.
De schade die de Maetschappyen,
Daer door geleden heeft is groot,
| |
[pagina 33]
| |
Maer Weeuw en Wezen zyn in ’t lyen
En van haer onderstand ontbloot!
Wie weet hoe dat het zit te klagen,
En vol van kommer en verdriet!
Gedugt is ’s Herten wel behagen,
Als ieder op zyn Werken ziet.
Uit zulke droeve ongevallen,
Soo moest den Zeeman leren gaen:
Dat Godt vertoornt op ons allen:
Ons kan met Brand of Blixem slaen.
Het schip Pylswaerd dat doet ons denken
Aen Gods gevreesde Oppermagt.
Die haestig kan ons leven zwenken,
En ’t onderbrengen door zyn magt.
Obdam een Admirael voor dezen,
In ’t weren van des Vyands magt,
Had ook ’t ongeluk zoo wy lezen:
Dat hy door ’t kruid wierd omgebragt
Syn Schip is de Lugt gesprongen,
Het Kruid dat is een groote plaeg,
Dien held verging met oud en jongen;
En rust met [h]en in ’s Gravenhaeg.
heeft God niet menschen in zyn hande
De Blixem, donder en onweer!
Wanneer hy wil kan ’t al verbranden,
Niemand weerstaet den Opperheer:
Hy speeld op aerd de Straf toneelen,
En kan het smelten in een gloed,
En doen vergaen vier werelddelen,
om ’s Menschen bo[s]en euvelmaet.
Leerd menschen die de See bebouwen,
Dat Godt de Stuurman is en ’t Roer,
Hy kan in druk u zaem behouwen!
En als u nood eens wedervoer:
| |
[pagina 34]
| |
Soo denkt aen zyn Almogendheden!
Hebt zyn Alwetenheid in ’t oog,
Regeert op ’t Aaerdsche rond beneden,
Soo wel als aen den Hemel-boog.
Al die de groote See bevaren,
En kielen stieren van Nephtuyn,
Wil hy zaem doen behouden varen;
En sterken hunne Levens-kruyn.
Op dat zy na lang zwerven komen,
En wond’ren gezien op Zee;
Eens Ankeren na Wind en Stromen,
In ’t Vaderland op goede ree.
Zoo hoog als mind’re Officieren,
Die op de houte kielen vaert,
Elk tragt zyn Ampten zoo te stieren,
Dat hy kloekmoedig en bedaerd;
Het scheeps werk mag met lust verrigten
En houden God gestaeg in ’t oog,
Beware u voor Blixem schigten,
En geve u ’t goede van om hoog.
|
|