De nieuwe Mercker haringh-vanghst ofte het Monickedammer welvaren

Bruyts Klachten over de Doot van haar Bruydegom

Stem: Geklaegt zy u ô Heer der. &c.

O Heer hoe kunt gy dit aanschouwen
Mijn droefheyt die my is gebeurt,
Ach aarde keert u in den rouwe,
Ach bleeke Maan en Sterren treurt,
O heldere Son bedeckt u stralen,
Beweent vol uyt,
Gy Elementen al te male,
Een droeve Bruyt.

[p. 54]

 

O Godt ick moet den hemel klagen,

 

En u o hemels Vader soet,

 

Staet my doch by in dese dagen,

 

Gy zijt het die mijn straffen doet,

 

O doot u fel en wreede schichten,

 

Hebben 't gedaen,

 

Dat ick moet voor een zwichten,

 

En treurigh gaen.

 

Ick die door trouw beloft en banden,

 

Was aen mijn liefsten deughdelyck,

 

Heb sijn versoek hem toegestaende,

 

Soo dat door liefden vriendelijck,

 

Ick hem mijn maeghdom liet genieten,

 

Uyt liefde groot,

 

Het welck my nu wel magh verdrieten,

 

Door sijne doot,

 

Ick voelde dat ick als voor dese,

 

Niet was dies zijn wy heen gegaen,

 

En lieten ons gebooden lesen,

 

Om dat men souden trouwen gaen,

 

Maer ach hoe sal ick konnen spreeken,

 

O Godt mijn hert

 

Dat sal aen duysent stucken breecken,

 

Door dese smert.

 

So als wy smorgens souden trouwen,

 

Mijn lief die krijght een flaeuwte groot,

 

Hy riep ach help my lieve Vrouwe,

 

Ick ben benaeut tot in der doot,

 

O doot betoont doch medelijden,

 

Laet ons met een,

 

Nu trouwen voor sijn overleijden,

 

Eer dat wy scheen.

 

Maer 't scheen de doot en had geen ooren

 

Wat dat men doet ten helpter niet,

 

Hy roept voort 't laest mijn uytverkooren,

 

't Is Godes wil die hier geschiet

 

ach ach mijn tijt begint te naken,

 

Ick hoop de heer,

 

Die sal u een blyden Moeder maken,

[p. 55]

 

Met seegh hy neer.

 

Ick smelt en barst in duysent klagen,

 

Ick viel op mijnen bruydegom neer,

 

Sijn oogen soo het scheen yet sagen,

 

Ick riep ach Lief denckt op den Heer,

 

Ick druckte sijn bestorven wangen,

 

Sijn mont hy sloot,

 

Sijn vegen geest heb ik ontfangen,

 

Dus bleef hy doot.

 

Daar lagh mijn lief en mijne waerde,

 

Daer lagh mijn hooghste toeverlaet,

 

Daer lagh mijn vreughd' op deser aerden,

 

Een bruydegom in des hemels staet,

 

Daer langh de vaeder van mijn vruchten,

 

't Zy God geklaegt,

 

En ik ben in ongenuegte,

 

Geen Vrou nog Maeght.

 

Waerom mocht ick niet met u sterven

 

Mijn waerde Lief en bruydegom

 

Komt doot en wil dit hert doon kerven

 

Op dat ick met mijn Kleyntje:

 

Daar het sijn vader magh aanschouwen:

 

Ik mijn Lief schoon:

 

Want niet versoeten magh mijn rouwe:

 

Dan 's Hemels Throon.

 

Vaert wel, Vaert wel dan mijn beminde,

 

't Is Godes handt die 't heeft gedaen,

 

Rust eeuwigh by Gods heyl'ge vrinden,

 

En looft aldaer sijn groote Naem,

 

Ick sal altijt eensaem treure, Tot de doot,

 

Door gods gebodt my oock sal voeren,

 

In Abrahams schoot.

 

Och Jonge dochters jonck van jaeren,

 

Ach spigelt u aen mijn verdriet,

 

God laet met vreughd' u beter Paren,

 

Maer denckt 't geen dat my is geschiet,

 

Het selfde u oock kan overkomen,

 

Dus weest benout,

 

Om nimmermeer soo ver te koomen,

 

Voor datje Trouwt.