De nieuwe vermeerderde Groenlantse walvisch-vanghst, ofte Amsterdamse Y-stroom

[p. 30]

Een Beklagh Liedeken, van een Minnaer die sijn Lief bevrucht was van een ander als sy Trou van hem had gekregen,

Op de Stemme: Hoe quelt de Min, &c.

Ach Maget schoon,
Ben ick om u Persoon,
Gedaelt uyt Venus Throon,
Daer ick te rusten placht,
In liefden sonder klacht,
Om uwent wil moet ick mijn klacht vermeeren.
Hoe kont gy u soet wesen van my keeren,
Die met my stont,
In sulck een nau verbont.

Ach soete fleur,

Gy staet my altoos veur,
O Roosje soet van geur,
Dit altijt staet en bloeyt,
In soete vreugden vloeyt,
So vloeyden oock de liefde van ons beyden,
Hoe kan de schoone maget van ons scheyden,
Myn tweede Ziel,
Die ick so waerdig hiel.

Ach Meysje soet,

U vriendelijck gemoet,
Mijn jonck hert suchten doet,
Acht gy de liefde niet,
Die by ons is geschiet,
My dogt gy waert de schoonste van de Lande
Daerom so gaf ick u mijn Trou te pande,
Ick meende ‘t was
Een Meysje net van pas.

Maer ‘t is misluckt,

Haer Bloemtjen is gepluckt,
En van den steel geruckt,
Ach ach mijn Lief gaet zwaer
By een ander Minnaer,
Had ick getrouwt over een half Iaerken
Met haer sy waer ick van dit Kint Vaerken,
So een Iongman
Dickwils gebeuren kan.

[p. 31]

 

Ach Meysje wreet,

 

U dwaling is my leet,

 

Zijt gy o schoon Bruynet

 

Een ander Mans byset,

 

Gedenckt de Trou die wy malkander gaven,

 

Hoe mijn jonck hert leyt in liefde begraven,

 

Nu laet gy my

 

In sulcken slaverny.

 

Adieu schoon Blom,

 

Ick kom niet wederom,

 

Kies vry een Bruydegom,

 

Die u Trouwtje biedt,

 

En help u uyt verdriet;

 

Adieu nu ock een ander vrijen,

 

En ick laet u in groote pijne lijen,

 

Adieu dan Meyt,

 

Vol van ontrouwigheyt.