De nieuwe vermeerderde Haagse joncker, of 't Amsterdamse salet juffertje
(1717)–Anoniem Nieuwe vermeerderde Haagse Joncker, of 't Amsterdamse salet juffertje, De–
AuteursrechtvrijStemme: O Engelant wat droef heyt groot, &c.
ACh treurt nu vry aen alle kant,
Nu is het tijt van treuren,
O Hemel doet ons nu bystant,
Sluyt Vensters ende Deuren,
Hier is een droef heyt over groot,
Want Koningh William is doodt,
Die droef heyt die sal geve
Dat gants Europa beve.
Daer leyt nu onsen Iosua,
Een Heldt der aller Helden,
Die voor ons Vryheyt voor en na,
Altijt zijn leven stelden,
O groot verlies,
O Protestant U Schermheer voor ’t Geloof en land,
Die is u laes ontnome,
| |
[pagina 50]
| |
O droefheyt om te schroome.
Wat heeft hy niet al uyt gestaen,
Te Water en te Lande,
Als hy na Engelandt sou gaen
En weer na Hollands strande,
Wat was dog anders zijn begeer,
als om de Christelijcke Leer,
En Land en Steen te hoede
Voor ’s vyands wreedlik woede.
O Vorst O Held O Koning groot,
Moest gy ons nu begeve,
Daer wy sitten in soo een noot,
God weet wat nu bedreven,
Noch sal worden van den vyandt,
Die al zijn kracht heeft ingespant,
Om ons en andere Landen,
Te rooven en te branden.
Geen wonder datme weent en schreit
’t Is niet over te kome,
dat so een trouwe Majesteyt,
De doodt heeft wech genome,
O menschen moorder siet gy niet,
Wie dat ghy uwe Pijl toe schiet,
Maer schoon gy hem doet sneve,
Hy sal weer eeuwig leve.
Hy sal noch grooter Konigh zijn,
In den Hemel hier boven,
Daer sal geen Dood, geen hels Fenijn,
Hem van ’t leven berooven,
Hy sal genieten daer tot loon,
Geen aerdse, maer een Hemels Kroon,
Voor al zijn trouwighede
Die hy over al dede.
Hy was naest Godt ons schermheer,
Ons Prins, en Engelands Koning,
Hy reysden altijt heen en weer,
Hiel hier en gints zijn woning,
Nu missen wy hem allebey,
Ach wat geeft dat een naer geschrey
By ons, en Engelande,
Om so een dierbaer pande.
Och wat is dit een zware slag,
Al voor de Protestante,
Men hoort een droevig naer geklag,
Van haer aen alle kante,
Daer zijnder die over dien Held,
Van tranen schier hebben gesmelt,
Dat sy haer hoog geboore,
So droef hebben verlore.
Hoe heeft hy niet het Rooms gebroet,
In Engeland doen wijcke,
Daer hy voorwaegde lijf en bloed,
En duysende van blijcke,
Gaf hy ons door sijn dapperheyt,
Geen wonder dat so wort beschreit,
Sijn doot op dese tijde
| |
[pagina 51]
| |
Wie weet wat men sal lijde.
Nu is Koning en Koningin,
Alle bey by den Heere,
Die Kerck en Land door trouwe min,
Soo heerlijck hiel in eere,
O datmer noch een Spruyt van had,
Die Moeders aert en Vaders hert,
Hadde, als die twee Helden,
Men sou ’t so zwaer niet melden.
Maer neen nu is d’ Oranje Stam,
Geheel en al gebrooke,
Dien lieve Koning William,
Sprak eer sijn oogenlooke,
De Hooge Lorde noch aldus aen,
Om Hollant trouw’lijk by te staen,
Indien den tydt haer nake,
Om in d’ Oorelog te rake.
Doen vraegde hy zyn Docters daer,
Of sijn tydt niet snel korte,
Och ja seyden sy altegaer,
Met tranen die sy storte,
O lieve, lieve Majesteyt,
De doodt staet haest voor u bereyt,
Wilt doch u dierbaer leve,
Aen Godt nu overgeve.
Hier op genoot hy ’t Avondmael,
En sprak met woorden bange,
O Heer is dat gy mijn nu haelt,
Soo wilt mijn ziel ontfange,
En so ontfong hy dat nog bly,
Maer geen drie ueren leefden hy,
Na dat hy ’t had gekregen,
Heeft hy de Geest gegeve.
Nu hebben zy de Princes Anna,
Tot Koningin gekrege,
Geeft Heer dat sy de wegen ga,
Als haer Suster verheve,
Opdat dees zware droeve slag,
Door haer bestier ’t versoete mag,
Wilt dit o Heer doch geve,
Op dat men in Vree leve.
|
|