De nieuwe vermeerderde Haagse joncker, of 't Amsterdamse salet juffertje

Het Amsterdamse Salet Iuffertje, singt een Nieuw Lied van haer Keuke Meysje.

Op een bekende Voys.

HOort toe gy Meysjes al,
Ik moet mijn noot eens klagen,
Mijn droevig ongeval,
Het zijnder verdiende plagen,
Ik ben der getrout met eenen last,

[p. 35]

 

Ik kryger meer slagen als goede kost,

 

Og waer ikker van verlost.

 

Wat helpt mijn spijtigheyt,

 

En alle mijn hoofse treken,

 

Ik bender eylacen verleyt,

 

Ik hebber geen eer van spreeken,

 

Ik spoude van eenen ambagts Knegt,

 

Die was my te pover en te slegt,

 

Maer had ick hem nu opregt.

 

Het moest eenen Ioncker zijn,

 

Of een Cadet wilt weeten,

 

Die ick’er wou trouwe syn:

 

Ik ben der fraey mee bescheten,

 

Want als hy my vrijde het scheen een Heer:

 

Maer ’t waren eylacy geleende kleer,

 

Wat dunckt u van die Sinjeur.

 

Ik hadder nog wat vergaert,

 

Als ick by Mevrou diende t

 

En uyt mijn buyck gespaert,

 

En drinkgelt van goe vrienden,

 

Drie hondert gulden het is schoon gelt,

 

Dat heeft hy versopen en verspelt,

 

’t Is met my nu slegt gestelt.

 

Nu sit ik heele dagen t’ huys,

 

Een yder die mag het wel weeten,

 

‘k Heb gelt nog Broodt in huys,

 

Mijn Kinderkens sonder eeten,

 

Stroo Ionker die suypt de koele Wijn,

 

Met water so moet ick vrolijck zijn,

 

Droog Broodt is nu Marsepijn.

 

Dan komt hy nog vol en sat,

 

En slaet nog alles aen stucken,

 

Mijn arm en beenen plat,

 

Ten salder met ons niet lucken,

 

Dat duert so alle nagten schier,

 

Dat optrecken voor sijn playsier,

 

En ik sit in ’t getreur.

 

Wat sal ik gaen maken Heer,

 

De Fielt heeft het alles versopen,

 

Mijn Tabbert en beste kleer,

 

Met een rockje soo moet ick loopen,

 

Eylacen als het is bitter kout,

[p. 36]

 

Mijn Goude Ring die ick op trouw,

 

Kreeg doen ick eerst wiert zijn Vrou.

 

Nu denck ick eerst op den tijt,

 

Waer isse eylaes gevaren,

 

Doen ick diende voor Keukenmeyt,

 

Ick wist doen van geen sparen,

 

Mijn dogt het sou duren nog menig Iaer,

 

Dat Iuffrous Keuken sou volgen naer,

 

Maer het is ’r nu verre van daer.

 

Og had ick het vleys terstont,

 

Gesoden gebraden wilt weeten:

 

Dat ick ‘er gaf aen den Hont,

 

Ik lekte daer duym en vingeren van,

 

Ik sou het met Honger eeten,

 

Dat ik heb laten bederven staen,

 

Wat baet my dit nu te saem.

 

Og had ick het Bier en Wijn,

 

Dat ick ‘er wel liet verschalen,

 

Ick sou ‘er mee vrolijck zijn,

 

En lustig mijn hart ophalen,

 

Wat helpt mijn wenssen en geschrey,

 

Had ick maer een korsje van een Pastey,

 

Ick droncker eens water by.

 

Oorlof gy Meysjes al,

 

Komt spiegelt u aen my in ’t rondt,

 

Soo komt gy noyt ten val,

 

En daelt als ick te gronde,

 

Ick wilde gaen trouwe boven mijn staet,

 

Ick ben bedrogen maer ’t is te laet,

 

Maer wagt u van Ionckers praet.