De nieuwe vermeerderde Haagse joncker, of 't Amsterdamse salet juffertje
(1717)–Anoniem Nieuwe vermeerderde Haagse Joncker, of 't Amsterdamse salet juffertje, De–
AuteursrechtvrijOp een Nieuwe Voys.
WY leven erger als de Slaven,
Den dranck die ons gaet laven,
Het is geen Bier maer Wijn,
Het loopt door een Fonteyn,
Sy maken ons eens onpas,
Den dienst valt ons so straf,
Sal dat noch langer duyren,
Hey so dalen wy in het Graf
| |
[pagina 37]
| |
Het meest dat ons komt quellen,
Dat zijn de Santernellen,
Door Hagel en Sneeuw en kou,
En somtijts van de Honger flouw,
Soo leven wy in noot,
Onsen buyck niet hallif vol broot,
’t Is nauwelijcks dat wy krijgen,
Hey een Hantje-vol Rogge stroop.
Nu gaen wy weer met lusten,
Begeven ons om te rusten,
So den dag is ten ent,
Dan krijgen wy weer nieu Commandement,
En dat al sonder Broot,
Wel versien van Kruyt en Loot,
So dienen wy den Koninck,
Hey al in ons armoe groot.
Mijn Broeck wil niet meer sluyten,
En mijn Beenen zijn als fluyten,
Al op dat selfde pas,
Het lijken wel een enkel kas,
Mijn Lichaem is ontstelt,
Gelijck een Blom staet op het Velt.
Sy dienden mijn wel te setten,
Voor een schaduwe op het Velt.
Dan moeten wy ons bereyden,
Snagts gaen te arbeyden,
En dat al sonder gelt,
’t Is niet waert dat men ’t vertelt,
Maer vraegt het aen de oude Lien,
Die hebben het wel meer gesien,
In het Iaer van ses en-negent,
Hey voor Brugge wel is gesien.
En daer lagen wy op Marooden,
En het wiert ons niet verbooden,
’t Was op een Knolle-landt,
Daer der hondertduysent stonden opgeplant,
Wy pluckten maer alsoo ras,
Sy korten ons een Stuvertje af,
De duyvel magse halen,
Die de eerste order gaf.
Wy bennen seer naeckt van leden,
En wy hebben niet om te besteden:
| |
[pagina 38]
| |
Het is een groote pijn,
Altijt sonder gelt te zijn,
En somtijts sonder Broot,
wel versien van Kruyt en Loot,
Soo dienen wy den Konink,
Hey al in ons Armoe bloot.
Nu willen wy eens gaen kijken,
Met vreugde na Hollant strijken,
Om te raken aen den dienst,
om te sien of het daer beter is,
Wy maken dan een Request,
Den Provoost bruyt ons in arrest,
En de Boeyen al om de Beenen;
Is het niet een zware Pest.
|
|