De nieuwe vermeerderde Haagse joncker, of 't Amsterdamse salet juffertje

Een Nieuw Afscheyt Liet, van een Iongman die na Oost-Indie ging.

Stem: Adieu nu Vrinde, &c.

AUrora brengt den klaren dag,
Rijst op mijn lief wilt wecken,
Want ik moet vertrecken,
hier baet geen geblag:
de Ligter leyt wilt hooren,
aen de boom met vlijt,
Kom brengt mijn aen den Tooren,
’t Is nu mooitjes tijd,
ween niet maer weest verblijdt.

Hoe sou ik konnen zijn verblijdt,

Daer gy gaet henen zwerve,
Godt weet hoe meenig werve,
naest de doodt gy zijt,
men sal u moeten misse,
mogelijk komt de doodt;
Men smijt u voor de vissen,
dan leef ik in noot,
in angst en droefheyt groot.

De doodt die volgt ons over al,

niemand is hier geseten,
die van te voore kan weeten,
Waer dat hy sterven sal,
’t is altijd droevig scheyden,
Lief gunt mijn maer een bee,
Dat ik u mag geleyden,
door de woeste Zee,
Lief laet ik varen mee.

Schoon kindt dat voor u niet en past,

dat gy door de bare,
Soud na Oost inje vare,
Daer de peper wast:
Dus lief hou op van klage,
droogt u tranen vloet,
Gy sult in korte dagen,
door een Brief vol moet,

[p. 7]

 

Van mijn worden gegroet.

 

Schoon kindt als ’t anders niet wesen kan

 

So wil u Godt behoeden,

 

op Nephthunis vloeden,

 

Draegt u als een man,

 

borias laet sijn Winden,

 

Blasen na u sin,

 

Dat gy Havens meugt vinden,

 

daer gy na u sin,

 

Haest hoopt te komen in.

 

Ik hoop wy vinden nog wel een Ree,

 

Maer eerst moeten wij zeylen,

 

Wel drie duysent meylen,

 

en ses hondert mee,

 

dan varen wy met lusten,

 

al na batavia,

 

Na d’een of d’ander Kusten,

 

met ons schepen dra,

 

na ’t goutrijck Asia.

 

Soete lief als gy komt in ’t warme land,

 

So wilt u niet vermengen,

 

Met de zwarte krengen,

 

Of gy raekt van kant;

 

Haer oogen vol van lonken,

 

Sy soeken een blank gesel,

 

Het zijn maer geyle vonken,

 

Met haer bruyne vel,

 

Sy gelijcken de drommel wel.

 

Soete lief leeft dog na mij bevel,

 

Laet dobbelen en speele,

 

Vechten en krakeele,

 

Leeft dog niet rebel,

 

Begeeft u niet tot suypen,

 

Gelijk een dronkaert doet,

 

Die als een Swijn gaet kruypen,

 

In den drek hy wroet,

 

En verteert soo sijn goet.

 

Ik sal mijn dragen hups en koen,

 

Wilt u betraende oogen,

 

Soete lief af-droogen,

 

En voor ’t laetst een soen,

 

Mijn lief wilt sorrig dragen,

 

Voor u Maegdom fris,

 

Een dief sal ’t noyt mishagen,

 

Dat hy steelt de vis,

 

Die noyt vergalt en is.