Een nieuw lied
Van het Nederland.
Op een vrolyke Wys.
1.
Ik heb myn leven lang voor dezen,
Gepasseerd langs bosschen en dyk,
Zo heb ik overal gerezen,
In Spanjen en ook in Frankryk,
De wildernissen in 't ronden,
Waar ik was van de zon verbrand,
Nooit heb ik schoonder plaats gevonden,
Zo aangenaam als het Nederland. bis.
2.
Ik maak de landkaart in myn eigen,
In het bezien van een schoone vrouw
Ik zeg haar borsten in het schryven,
Die noem ik bergen in Henegouw,
Van daar kom ik regt naar beneden,
Tusschen den linker en regter kant,
De plaats is daar omtrend gelegen,
Die ik u noem het Nederland. bis.
3.
Onzen Jan en zyn beminde,
Gingen zamen met lof en eer,
Wandelen onder de groene linde,
En hy omhelsde haar menigen keer,
d'Onnozelheid was in zyn leven,
Het kwam door zyn klein verstand,
Maar hy is niet onnozel gebleven,
Als hy kenden het Nederland. bis.
4.
Wy waren lest tusschen de bremen,
Catharien maakten het my kenbaar,
Zy zeid laat ons een reis aannemen,
Van groote vreugd omhelsde ik haar,
Zy noemden my haar welbeminden,
En zeid in het [grijpen] van myn hand,
Gy zult geen grooter plaizier vinden,
Als in 't midden van Nederland. bis.
5.
'K was in deez' reis nog niet ervaren,
Zy leide my zonder bezwaren,
Met den vinger wees zy my den weg,
Maar ziet in deez' Eiland verheven,
Ik steld' er myn bloed voor te pand,
Ik riep wel een keer of zeven,
Wat zyn wy wel in 't Nederland. bis,
EYNDE.
|
|
Auteursrechtvrij
