Een nieuw lied van een vriendelyke dochter uit Zeeland

[p. 3]

Een nieuw lied
Of de bedroogen minnaar of de matroos van Fortuin.

Op een Vrolyke Wys.

Komt vrinden hoort eens raare

kuure,

Van een Mattroosje van Avantuure,
Kwam van een verloore rys
Van het Schipje Roderdys,
Dat hy had aan de Caap verloore
Waar zyn Fortuin nu was geboore,
Door het zwieren al van de nagt
Dat heeft hem tot een staat gebragt.

Hy lag in een stoep te slapen.
Daar hoorden hy twee liefjes praaten,
Van de minne kozery,
Hy bleef liggen wel op zyn zy:
Hy hoorden al haar zoete woorden,
Hoe deeze twee malkaar bekoorden
Door 't genieten al van een Soen
Beloofde zy hem zyn wil te doen.

Als myn Oudertjes zyn te slaapen,
Wilt u tyd niet staan vergaapen,
Maar dan wagt maar op de straat,
Tot de Klok van twaalf slaat;
Dan zal ik myn deur opsluiten,
Wilt 'er stil van binnen in kruipe,
Trekt dan maar u schoentjes uit
Dan maakt gy 'er niet veel geluit.

Hy zei myn liefje myn welbeminde,
Hoe zal ik 'er u bedstee vinden?
Want ik ben hier onbekent,
Als gy ook wel denken kunt,
Want men mag geen kaars opsteeke,
Anders waaren wy in 't gebreeke,
Want u ouders byde gaar
Zouden ons worden gewaar.

Zy zei myn liefje myn wel beminde,
'k Zal aan de klink een lyntje binden,
Volgt dan maar u Regter hand
Dat zal u brengen aan 't Ledikant;
Gaat onderwyl een glaasje ligte,
Ik zal het alles zeer wel verrigte,
Als myn oudertjes zyn na bed,
dat ons niemand dan belet.

Als deze twee haar afscheid naamen
Met veel zoentjes na betaamen,
Op haar af gesprooke woord
Maar de vos die alles hoord;
die heeft zyn tyd niet staan vergaapen
Maar gewagt om niet te slaapen,
Hy wagte wel op de straat,
Tot de klok van twaalf slaat.

[p. 4]

7.

 

de klok sloeg twaalf na begeere

 

Hy kroop met zyn bepekte kleere,

 

Aan den durpel van het huis;

 

dog hy hoorde geen gedruis:

 

Maar wynig tyd was het geleede,

 

Of zy kwam vlugtig naar benede,

 

Op haar bloote voetjes veur,

 

En zy opend hem de deur.

Hy ging binnen in der muiten
En terstond de deur toesluiten,
Voelden hy met zyn rechterhand
daar hy straks dat lyntje vand;
de schrik heeft hem het hert bevange
Hy was vol vrezen en verlangen,
Hy dagt hier is galg en rad voor myn
Of gekleed als een Captyn

Hy was gehouwen en geslagen,
hy dagt ik zal dog die kans maar wagen
Volgden 't lyntje met zyn hand
dat bragt hem aan 't Ledikant,
en heel gezwind ging hy hem ontkleden
Hy smeet het voor de bedstee neder
Sprong by haar op 't Ledikant
daar zy hem met liefden ontfangt.

Maar wynig tyd was het geleeden
Of haar beminde kwam ook beneede,
Stond met oogen vol getreur,
Kwam voor een gesloote deur,
Hy stond met traanen wel in zyn ogen
Hy zag wel dat hy was bedroogen;
Hy zworf den heelen nagt op straat
daar zyn lief lag in het vermaak

Maar als Aurora gaf haar luister
En de Zon verdreef het duister,
Zag zy dat zy was mislyd
Waarom zy elendig schryd;
Riep moord en brand met droevig

schryen

dieven dieven wilt my bevryen,
Vader en Moeder help myn voort;
Eer dat ik hier word vermoord.

Vader en Moder kwammen boven,
Zagen dat zy was bedroogen,
Vonden daar zyn bepekte goed
dat hy was een armen bloed;
Sprak vrient hoe bent gy hier gekomen
Hy sprak met traanen wel in zyn oogen
Van de deur het lyntje lang
Tot hier op het Ledikant.

de Vader heeft 't 'er uit gekregen,
Sie zoo hebt gy hem de weggeweezen
Waar door dat je nu bent onteerd
En verlooren hebt uw eer;
Maar gy zult hem dog ook trouwen,
En voor [die man altyd] houwen,
Als hy is een eerlyk man
Hy myn dat bewyzen kan.

men liet hem aanstonds kleeren maaken
Nodig tot de Huwelyks zaaken,
En men stelden hem in 't gewaat
Trots een Koopman van zyn staat;
Oorlof gy Seeluitjes uitverkooren
hebt gy uw schip door storm verlooren
Geeft u maar tot zwieren uit
dan krygt gy 'er een ryke Bruid.

EYNDE.