| |
Hier volchdt een Liedeken vanden aelweerdigen Bottoor Sonnius, Bijtschap, (Bisschop had ick gheerne dat ick seyde) | |
| |
binnen Antwerpen, etc. Ende van zijn Medegheselle, den olden Herman, die den lieden voor een geheel Sermoon (om dat hem dat Pridickampt niet en beuiel) drie goede Puncten in haren boesem gaf mede tuys te dragen, op dat sy hem daer een geheel Weke mede souden becommeren, etc.
Hier nu machmen speuren den huerlinc by den rechten vorighen Herder Fabritio.
| |
Op de wijse: O Heere Godt leert ons beden, wt vierigher herten gront.
Sy gheeft so droeuen schijn,
Al waert een Helsche Tonne
My dunckt sy wil ons moorden,
En leyden int leste verdriet,
Jck hoor so valsche woorden,
Wy dwalen aen allen oorden,
Tschijnt Godt van Hemel niet.
Nochtans tgeschiet op liste,
Daer praet een blau Sophiste,
Nu ist hem den rechten raem,
Hy roept zijn eyghen droomen:
| |
| |
Nochtans voert hy den Naem.
End spreeckt so swaer Latin:
Soo biecht die Roomsche Rasus
Tzijn die verdoemde wercken,
Men doeter veel by nacht,
Wanneer de Roomsche Klercken
Veer van sint Pieters Kercken,
Gaen op der heyligher dracht.
Sy staen aen Bulmans Hecken,
En wrijuen den olden struyck,
Sy souden ons gheern verwecken,
Seer oldt wel hier ghecomen,
Veel ouder dan Gods Woort,
Ghy sultse Heer verdoemen,
Sy wercken in haer beroemen,
Der eewigher waerheyt Moort.
Soo seer ben ick verblindt,
Die stanck die sy ons brenghen,
Vliecht duyster inden windt:
Tzijn onghehoorde Gasten,
My dunckt sy blijuen staen,
En liepen daer by en tasten,
Jck hoop tsal wel bestaen.
Jck tast een Roomsche Poppe
Een Minneken sonder Baert,
| |
| |
Het cruypt eerst wt den doppe,
Ten is niet wel ghepaert,
Die op zijn slapen wacht,
Ghy hoort het te verwarmen,
Jck tast eens zijnen Osse,
Die Hel noch Hemel en vreest,
Hy staet op zijn beduncken,
Maer ghy goet Acker knecht,
Ghy zijt van older Munten,
Segt ons drie goede puncten,
V preken valt v te slecht.
Gaet thuys ghy valsche Boden,
Ghy vruchten afghepluckt,
Hout sulcke leer te vooren,
Vangt ons met ander list,
Die ghy eens hebt gheswooren
Wie anders wil doen treden,
Js valsch verander der Wet:
Hy laetse niet vercleenen,
| |
| |
Noch eenich Woort toe doen,
Als blinde Draken meenen,
Wanneer sy hout en steenen
Gaen cleeden blaw en groen.
Tis schant voor so geleerde,
Die Meesters zijn ghecroont,
Te staen met die verkeerde,
Die Balams Coninck loont,
En maken Godt veel minder
Ghy spreect als blinde kinder
V groote Naem niet hinder,
Adieu ghy Christen Schapen,
Die ick eens lestmael sach,
Ghy blijft in enghe stricken,
Daer salder veel op micken,
Soud ick van Gods woort wicken,
|
|