Het nieuw Amsterdams minne-beekje

Of het thee geselschap der Haaghse jufferen

[p. 88]

Een Nieu Liedt, van des Werelts Verval, afgemaaldt in een Rouwe Schets,

Stem: Ick hoor Trommels en, &c.

SIet de Weereldt nu eens dwalen
Van Gerechtigheyt en Tucht;
Dat ick u eens af sal malen
In een Rouwe Schets ter vlucht:
Let dan voor eerst hoe dat een Jonckman moedigh
Vrijden een Dochter schoon en daer toe goedigh,
Die hy minden, En besinden,
Kreegh haer tot sijn Bruyt, Tot Buyt.

Vader sou sijn Dochter geven

Duysent Gulden mee ten Trou,
Daer de Bruydegom mee verheven
Sijn Vonck sie voorsetten sou:
Dus trout men voort; maer Vader die gong heenen
Wel vijftigh Gulden van een Waster leenen,
Om het meeste, Bruylofs Feeste
Mee te zijn verblijt, Dees tijt.

Bruylofts dagen reackten over,

Bruydegom sprak doen om sijn Gelt,
Maer dien Bloet die keeck wel pover,
Doen hy hoorden seer verstelt
Dat Bruytjes goet met twee Letters verheven
Van O, en met een P, wierden geschreven!
Als een Snipje, Hongh sijn Lipje,
Maer te laet berou, Was Trou.

Of dit goet Huys-houden geven

Sal, dat is den Heer bekent,
Maer het kost wel twistigh Leven
Aldaer Brouwen Vi-e-ment:
Den Jonge Man begint alree te pruylen,
Daerom de Jonge Vrou begint te Huylen
Is dit doene, In den Groene,
In het Dor voor soet, dan Roet.

Noch soo sal ick u gaen ontfouwen

Van een man seer wel bekent,
Die hem seer Modest kost houwen
By sijn Vroutje pertinent:
Maer niet te min soo kost hy wel eens stuycken
In Onbereyt Leer dickwils te gebruycken:
Trock dit Peesje, Op sijn Leesje,
En naeyden seer rat, dit Gat.

Maer Oom-kool wiert eens bekroopen

Soo als hy eens weer wou doen,
Doch hy kost het niet ontloopen:
‘k Wou niet steecken in sijn Schoen:
Want seecker Vrint hebt gy nu ronde Schijven
Die sullen u nu wel konnen gerijven:

[p. 89]

 

Soo komt Boontje, Om sijn Loontje,

 

Die uyt de Pot pist, Eens mist.

 

Siet hem daer nu sitten Proncken

 

Gelijck een Haen in de Mat,

 

Hoe Vriendelijck kan hy loncken

 

Als een Bock die Haver vrat:

 

Maer ’t is best, gy kont daer wat bedaren

 

Om uwe prullen beter te bewaren

 

Voor u eygen, Wat gants vijgen

 

Doet het t’Huys eens meer, In Eer.

 

Noch een Staeltje sal ick tonen,

 

Daer wel naeu dient op gelet;

 

Wacht u van die by u Woonen

 

Dat u die niet spreyt een Net,

 

Als nu onlangs is komen te gebeuren

 

Waer door de Luytjes quamen in doleuren

 

Door behendigh, Een list schendigh,

 

Van de Man sijn Snaer, Voorwaer.

 

Sijn Vroutje was gaen besoecken

 

Haer Vrinden al in Brabant;

 

Maer een Fielt gaet hem verkloecken

 

En komt by de Man valjant

 

Groeten hem voort, en sprack in deser voegen

 

Dat sijne Vrinden namen groot vernoegen

 

In sijn Leven, En daer neven

 

Dat sijn Vrou de Groet, Hem doet.

 

U Vrou ende Vrinde Vroome

 

Die hebben aen mijn belast;

 

Dat gy haestigh daer moet komen,

 

Want sy meenen u voor vast

 

Aen groote Luyden te Recommandeeren

 

Dat s’een Officie u Accommodeeren,

 

Dat u Slaven, Ende draeven

 

Nu verkeert in Rust, Met Lust.

 

Den Man danckten hem Ootmoedigh

 

Voor de Bootschap dien hy dee:

 

Gaf de Sleutels over spoedigh

 

Aen sijn Snaer belaste mee

 

Als dat sy doch wel na het Huys sou kijcken:

 

En is doen voort na Brabant heen gaen strijcken:

 

Maer terwijlen, Sonder feylen

 

Komt den Guyt doe naer, De Snaer.

 

Dese Snaer vol duyvels listen

 

Met de Guyt was eens Gesint,

 

Namen voort uyt Kast en Kisten

 

Al het Goet Packt dat en Bint,

 

En zijn des Nachts daer mee stil heen gedropen

 

Met al het Goet soo uyt de Stadt geslopen

 

Dus verslagen, Quam opdagen

 

Dese Luyden t’Huys, Met Kruys.

 

Soo verbastert is de Weerelt

 

Dat men nu geen Bloet Verwant

 

Mach vertrouwen; dus bepeerelt

[p. 90]

 

Moet dan sijn een Trouwe Hant:

 

Bloeyt dan in Deught, betoom u losse Sinne

 

En tracht het Vlees voor al te overwinnen:

 

Vliet het Liegen, En Bedriegen:

 

Hier op seght Samen, Amen.